Pluton (mitologia rzymska)

w mitologii greckiej uosobienie płodności ziemi

Pluton (gr. Ploútōn, Bogacz) (gr. Πλούτων Ploútōn, od wyrazu πλοῦτος ploûtos – „bogactwo”) – w mitologii rzymskiej uosobienie płodności ziemi, bogactwa, oraz wszelkich metali szlachetnych. Bóstwo pierwotnie utożsamiane z Plutosem. Później jeden z przydomków Hadesa.

W mitologii rzymskiej groźny bóg świata podziemnego, identyfikowany z Dis Paterem. Składano mu ofiary ze zwierząt o ciemnej sierści, czarnych jagniąt lub świń.

Syn tytana Saturna i tytanidy Ops, oraz brat Jowisza, Neptuna, Ceres, Westy i Junony. Mąż Prozerpiny.

Bibliografia edytuj

  • Andrzej M Kempiński, Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845.
  • J. Schmidt, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 1996, ISBN 83-7132-266-6