Pożyczka podporządkowana
Pożyczka podporządkowana – pożyczka udzielana jednostce zależnej przez kontrolującą ją jednostkę dominującą (tzw. wierzyciela podporządkowanego). Charakteryzuje się ona tym, iż w przypadku upadłości, pożyczkodawca zaspokajany jest na końcu, co sprawia, że pożyczka ta cechuje się większym ryzykiem. Udzielana jest ona najczęściej poprzez obligacje podporządkowane emitowane przez podmiot zależny, a kupowane przez podmiot dominujący.
Najczęściej ten rodzaj pożyczki wykorzystują banki, pomagając w ten sposób w rozwoju swojej spółki zależnej. Dzieje się tak dlatego, że pożyczki podporządkowane są zdecydowanie tańszym źródłem kapitału niż emisja akcji.
Pożyczka podporządkowana dla instytucji kredytowej
edytujW przypadku instytucji kredytowej, stanowi ona nieskonsolidowane fundusze własne instytucji-pożyczkobiorcy[1]. Jednocześnie pomniejsza ona fundusze własne instytucji-pożyczkodawcy (o ile posiada ona przynajmniej 10% udziały w jednostce biorącej pożyczkę)[2].
Zobowiązania podporządkowane muszą spełniać następujące kryteria:
- uwzględniane są jedynie środki w pełni wpłacone,
- zaciągnięte pożyczki muszą mieć pierwotny termin wymagalności przynajmniej pięciu lat,
- po okresie pięcioletnim pożyczka może być spłacana, pod warunkiem, że sukcesywnie będzie ograniczany jej udział w funduszu własnym,
- pożyczka ta nie może być spłacona przed okresem pięcioletnim, chyba że:
- nie została zakwalifikowana do funduszu własnego lub
- zezwoli na to kompetentny organ nadzoru (w przypadku Polski – Komisja Nadzoru Finansowego),
- spłata nie wpłynie ujemnie na wypłacalność pożyczkobiorcy,
- z wnioskiem o spłatę wystąpi emitent (pożyczkodawca),
- jeżeli pożyczka nie ma określonego terminu spłaty (udzielona jest na czas nieokreślony), może być ona spłacona dopiero po pięcioletnim okresie wypowiedzenia.
Przypisy
edytuj- ↑ Art. 2 ust. 1 pkt 8 dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 kwietnia 1989 r. w sprawie funduszy własnych instytucji kredytowych (89/299/EEC).
- ↑ Art. 2 ust. 1 pkt 12 dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 kwietnia 1989 r. w sprawie funduszy własnych instytucji kredytowych (89/299/EEC).