Pochówek ciałopalny
Pochówek ciałopalny – obrządek pogrzebowy po spaleniu ciała zmarłego, pochówki ciałopalne podzielić można na dwie grupy, groby popielnicowe oraz groby bez popielnicy.
W trakcie spopielenia zwłok mogło dochodzić do rytualnego spalanie wszystkich darów i rzeczy osobistych zmarłego, z czego większe z nich były dodatkowo gięte lub łamane (np. miecze). Mężczyzn chowano wraz z uzbrojeniem i narzędziami kowalskimi, a kobiety z zapinkami, klamrami i przęślikami. W Europie dominujący w okresie środkowolateńskim 300 l. p.n.e. do 100 l. p.n.e. (regionalnie do ok. 150 l. p.n.e.)[1].
Zobacz też Edytuj
Przypisy Edytuj
- ↑ red. Lech Leciejewicz - Mały słownik kultury dawnych Słowian, Warszawa 1972