Wikipedia

Podłoże Kliglera

(Przekierowano z Podłoże Klingera)

Podłoże Kliglera – diagnostyczne podłoże stosowane do identyfikacji Gram-ujemnych pałeczek o małych wymaganiach odżywczych. Stosowane często w diagnostyce enterobakterii. Pozwala ono zbadać zdolność rozkładu glukozy, laktozy i redukcji tiosiarczanu do H2S. Podłoże przygotowywane jest w próbówkach w postaci małych półskosów[1].

Skład edytuj

W skład podłoża Kliglera wchodzą:

Stosowanie edytuj

Identyfikację na podłożu Kliglera dokonuje się w specjalnie przygotowanych pojemnikach, podzielonych skośnie na część górną i dolną, gdzie na obie nakłada się próbkę.

Odczyt dokonuje się po 18-24 godzinach przebywania próbki w temperaturze 35 stopni Celsjusza.

Odczyt polega na zbadaniu koloru obu części pojemnika, oraz na analizie wydzielania gazu (zwłaszcza siarkowodoru).

Interpretacja wyników edytuj

  1. Zmiana zabarwienia części słupkowej (dolnej) na żółtą oznacza, że bakterie rozkładają glukozę
  2. Zmiana zabarwienia części słupkowej i skośnej (górnej) na żółtą oznacza, że bakterie rozkładają glukozę i laktozę.
  3. Zaczernienie podłoża świadczy o aktywności enzymów proteolitycznych (wydzielanie siarkowodoru)

Przykładowe wyniki edytuj

 
Przykładowe wyniki hodowli na podłożu Kliglera
Bakteria Kolor części górnej Kolor części dolnej Wydzielanie gazu

innego niż siarkowodór

Wydzielanie siarkowodoru
Shigella sonnei Czerwony Żółty Nie Nie
Shigella dysenteriae Czerwony Żółty Nie Nie
Salmonella Typhi Czerwony Żółty Nie Tak
Enterobacter Czerwony Żółty Tak Nie
Escherichia coli Żółty Żółty Tak Nie
Proteus mirabilis Czerwony Żółty Nie Nie
Citrobacter freundii Żółty Żółty Tak Tak

Przypisy edytuj

  1. ↑ Eligia Szewczyk: Diagnostyka bakteriologiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 319. ISBN 978-83-01-14473-9.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Podłoże_Kliglera&oldid=72382258”