Podgórzyce (województwo lubuskie)

wieś w województwie lubuskim

Podgórzyce (niem. Poydritz)[3]wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.

Podgórzyce
wieś
Ilustracja
Ruiny kościoła w Podgórzycach
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

zielonogórski

Gmina

Nowogród Bobrzański

Liczba ludności (2011)

51 [1]

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

66-010[2]

Tablice rejestracyjne

FZI

SIMC

0912669

Położenie na mapie gminy Nowogród Bobrzański
Mapa konturowa gminy Nowogród Bobrzański, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Podgórzyce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Podgórzyce”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Podgórzyce”
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego
Mapa konturowa powiatu zielonogórskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Podgórzyce”
Ziemia51°50′34″N 15°12′51″E/51,842778 15,214167[1]

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.

Nazwa edytuj

W 1295 w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Podgorzicz[4][5][3]. W 1442 roku wzmiankowano pierwszych właścicieli dóbr w Podgórzycach, a byli nimi czterej bracia Rothenburgowie. W drugiej połowie XV stulecia dobra należały do członków rodu von Niesemeuschel[3].

Integralne części wsi edytuj

Integralne części wsi Podgórzyce przed 1 stycznia 2024[6][7][8]
SIMC Nazwa Rodzaj
0912675 Turów przysiółek

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:

  • kościół w ruinie, z XIV wieku, XVII wieku. W Podgórzycach już w wieku XIV istniał kamienny kościół, ale dopiero w 1535 roku wzmiankowano o nim pierwszy raz. Jak głosi tradycja, świątynia miała być zbudowana z fundacji księcia Henryka Brodatego i jego żony Jadwigi. Należała do ewangelików w czasach reformacji. Kościół został w dużym stopniu zniszczony w okresie wojny trzydziestoletniej[3]. Podlegał parafii w Słocinie jako katolicka świątynia. Wieżyczka na dachu przetrwała do 1688 roku, a po jej zapadnięciu wiszące w niej dzwony wywieziono do Słociny. Na ołtarzu znajdowała się figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem[3]. W zdewastowanym wnętrzu znajdowała się także wyszczerbiona posadzka ceglana, ambona oraz obraz, który przedstawiał zawarcie przed Jadwigą w 1214 roku na wzgórzu w Podgórzycach ugody między zwaśnionymi braćmi: Henrykiem II i Konradem. Fakt ten miał upamiętnić wzniesienie świątyni. Dziś we wsi można oglądać ruinę kościoła, murowanego z kamieni polnych i rudy darniowej. Była to salowa budowla, zamknięta trójbocznie od wschodu, a od strony południowej z dostawioną kruchtą. Otwory okienne i wejściowe miały kształt ostrołukowy. W XX wieku w południowo-zachodnim narożniku stanęła ceglana dzwonnica zwieńczona czterospadowym hełmem[3].

Turystyka edytuj

W Podgórzycach ma swój początek pieszy czarny szlak turystyczny „Od Bobru do Odry”. Przechodzi on dalej przez zachodnią część Zielonej Góry, przecinając Odrę i kierując się w kierunku jeziora Niesłysz.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 104618
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 942 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b c d e f Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 48.
  4. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  5. H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2023 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2799)
  8. GUS. Rejestr TERYT
  9. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 107. [dostęp 2013-02-28].

Bibliografia edytuj

  • Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 48-49. ISBN 978-83-919914-8-0.