Podgłazik bukowinowy
Podgłazik bukowinowy[1] (Domene scabricollis) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Domene scabricollis | |||
(Erichson, 1840) | |||
Imago | |||
Edeagus | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Domene (Domene) | ||
Gatunek |
Domene (Domene) scabricollis | ||
Synonimy | |||
|
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1840 roku przez Ernsta Gustava Erichsona jako Lathrobium scabricollis[2].
Chrząszcz o wydłużonym, trochę wypukłym ciele długości od 6,5 do 7 mm, ubarwiony czarno z żółtoczerwonymi: czułkami, aparatem gębowym i odnóżami. Głowa jest okrągła w zarysie, silnie przewężona z tyłu, o skroniach kilkakrotnie dłuższych niż średnica oka. Aparat gębowy cechuje płytkie i łukowate wycięcie pośrodku przedniego brzegu wargi górnej, krępe i sierpowate żuwaczki oraz słabo widoczny ostatni człon głaszczków szczękowych. Powierzchnia głowy i przedplecza, z wyjątkiem bardzo krótkiej linii środkowej w tyle tego drugiego, jest gęsto i chropowato pokryta punktami, łączącymi się w podłużne bruzdy. Obrys przedplecza jest owalny, zwężony ku tyłowi. Pokrywy mają powierzchnię błyszczącą, silnie i gęsto punktowaną, a brzegi nieco podwinięte na spód ciała. Poniżej barku pokryw bierze początek podłużna listewka ciągnąca się ponad epipleurami. Skrzydła tylne są zupełnie zanikłe. Przednia para odnóży ma silnie zgrubiałe uda z guzowatym zębem, pasującym do wgniecenia u nasady goleni oraz stopy o rozszerzonych czterech początkowych członach. Punktowanie odwłoka jest gęste i bardzo delikatne, a jego kształt rozszerzony ku tyłowi. Odwłok samca ma szósty sternit z podłużnym wgnieceniem pośrodku i trójkątnym wcięciem na tylnym brzegu[3].
Owad znany ze wschodniej Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, północnych Włoch, południowej Polski (Sudety, Karpaty i lasy wyżynne przedgórzy[1]), Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny[2][4]. Gatunek endemiczny dla gór i przedgórzy środkowej części Europy i Bałkanów[1]. Zasiedla głównie buczyny, ale występuje też w reglu górnym i piętrze kosodrzewiny. Bytuje w ściółce, wśród mchów, w butwiejącym drewnie i zmurszałych pniakach (gatunek saproksyliczny), pod korą, a na wyższych rzędnych pod kamieniami[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Andrzej Szujecki: Kusakowate (Staphylinidae) lasów Polski. Aspekt różnorodności i monitoringu zooindykacyjnego. Warszawa: Lasy Państwowe, 2017. ISBN 978-83-65659-00-2.
- ↑ a b Domene scabricollis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-07-18].
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.