Podliść zwinny
Podliść zwinny[3][4] (Philoscia muscorum) – gatunek lądowego skorupiaka z rzędu równonogów i rodziny Philosciidae[1].
| Philoscia muscorum[1] | |
| (Scopoli, 1763) | |
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
podliść zwinny |
Skorupiak ten szybko się porusza[5][3]. Występuje w wilgotnych miejscach, w Polsce na wybrzeżu[6][3],
Opis edytuj
Podliść zwinny ma wydłużone, jajowate ciało[3], osiągające długość 12 mm[2].
Grzbiet tego skorupiaka jest gładki, lśniący[5], pokryty żółtobrunatnym i brunatnym deseniem[3]. Głowa (a dokładnie głowotułów, cefalotoraks) jest zwykle ciemna, kontrastując z jaśniejszym pereonem (tułowiem, toraksem). Wzdłuż środka pereonu biegnie zwykle ciemny pasek[2]. U ciemno ubarwionych osobników te wszystkie plamy są mniej wyraziste[5].
Przednia krawędź głowy jest zaokrąglona[3]. Po bokach nie tworzy płatu między okiem a podstawą czułka. Biczyk (flagellum) czułków II pary, czyli ich końcowy odcinek, zbudowany jest z 3 segmentów. Na głowie znajdują się oczy złożone[2].
Szerokość segmentów ciała przy przejściu od pereonu do pleonu (odwłoka, abdomenu) zmniejsza się gwałtownie. Brak płuc pleopodialnych widocznych jako pogrubione białe łatki. Ostatnim widocznym segmentem pleonu jest pleotelson, będący tak naprawdę połączeniem ostatniego segmentu i telsonu[2]. Jest on trójkątny[3], ostro zakończony, jego boczne krawędzie są wklęsłe. Epimery, czyli boczne przedłużenia tergitów (płytek grzbietowych), nadają bokom pleonu ząbkowany wygląd. Pleon ma parę uropodiów (odnóży ogonowych[3]). Wystają one poza obrys ciała[2].
Skorupiak ten szybko się porusza[5][3]. Nie potrafi zwinąć się w kulkę[2].
Siedlisko edytuj
Podliść występuje w miejscach wilgotnych[6][3] w lasach, parkach, zaroślach, trawie[3]. Można go tam spotkać pod opadłymi liśćmi, kamieniami[3], leżącym drewnem[5], za korą drzew[3], przy korzeniach trawy[5].
Występowanie edytuj
Podliść zwinny występuje w Europie Zachodniej i Środkowej[6], znany jest również z północnozachodniej Afryki[5] i Azji[1].
Został introdukowany w Ameryce Północnej[2].
W Polsce w siedliskach naturalnych[6] występuje na wybrzeżu[3][6]. Synantropijny znany jest tylko z Gdańska-Oliwy i Poznania[6].
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Philoscia muscorum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Jeffrey W. Shultz. A guide to the identification of the terrestrial Isopoda of Maryland, U.S.A. (Crustacea). „ZooKeys”. 801, s. 207–228, 2018. DOI: 10.3897/zookeys.801.24146. [dostęp 2019-09-10]. (ang.). (PDF)
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Mieczysław Górny, Andrzej Kaczanowski, Janina Kaczanowska, Jerzy Prószyński, Jan Maciej Rembiszewski, Mirosław Stankiewicz, Wojciech Staręga, Teresa Sulgostowska, Zuzanna Stromenger, Tomasz Umiński, Ludwik Żmudziński: Bezkręgowce. Zbigniew Chrzanowski (red.). Wyd. I. Warszawa: PW Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ Aleksander Bielecki, Alicja Boroń, Janina Dziekońska-Rynko, Dorota Juchno, Karol Komosiński, Robert Krupa, Jolanta Szlachciak: Różnorodność i taksonomia zwierząt. Redakcja: Alicja Boroń, Jolanta Szlachciak, Rysunki i tablice: Sebastian Górzkowski, Andrzej Koryzno i Małgorzata Tanajewska. Wyd. I. T. 2: Przewodnik terenowy do rozpoznawania wybranych krajowych taksonów zwierząt. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydawnictwo Mantis, Olsztyn, 2013. ISBN 978-83-62860-25-8. [dostęp 2020-02-18].
- ↑ a b c d e f g Wilfred Mark Webb, Charles Sillem: The British woodlice, veing a monograph of the terrestrial Isopod Crustacea occuring in the British Islands. London: DUCKWORTH & CO., 1906, s. 21. [dostęp 2019-09-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Wojciech B. Jędryczkowski. Synantropijne równonogi lądowe (Isopoda, Oniscoidea) Polski. „Fragmenta Faunistica”. 25 (7), s. 1–12, 1979-12-32. Polska Akademia Nauk; Instytut Zoologii. [dostęp 2019-09-10].