PolStu2001 – multidyscyplinarny program badawczy prowadzony w Polsce w latach 2001-2004, którego celem było przebadanie jak największej liczby osób które ukończyły 100 lat życia. Ogółem w ramach programu przebadano 346 stulatków – 296 kobiet i 50 mężczyzn.

Historia programu edytuj

Idea przeprowadzenia w Polsce badań nad stulatkami pochodzi od prof. Ewy Sikory z Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego, która współpracowała z prof. Claudio Franceschim, prowadzącym takie badania we Włoszech. Zainspirowani tymi badaniami polscy naukowcy prof. Maria Barcikowska, prof. Krzysztof Galus, prof. Jacek Kuźnicki i dr Małgorzata Mossakowska przygotowali pilotażowe badania polskich stulatków „PolStu1999”. W ramach tego projektu lekarze-wolontariusze odwiedzili i zbadali 93 osoby. Do realizacji programu „PolStu2001” posłużyły doświadczenia zdobyte w trakcie realizacji tego projektu.

Cele edytuj

Głównym celem programu była próba określenia czynników, zarówno środowiskowych jak też genetycznych, które mogą mieć wpływ na długość życia i starzenie bez typowych dla podeszłego wieku patologii. W badaniach uczestniczyli lekarze i naukowcy różnych specjalności zainteresowani procesem starzenia, czyli środowiska zajmującego się geriatrią oraz szeroko rozumianą gerontologią doświadczalną. Integralną częścią programu było pozyskiwanie i bankowanie materiału biologicznego. Wartość materiału zgromadzonego w banku zależy nie tylko od liczby zgromadzonych próbek, ale również od powiązania materiału biologicznego z danymi o charakterze klinicznym, rodzinnym i społecznym.

Ocena stanu zdrowia polskich stulatków edytuj

Zakres badań i metody badawcze edytuj

W zakres badań wchodziło podstawowe badanie lekarskie oraz kompleksowa ocena geriatryczna obejmująca ocenę stanu funkcjonalnego i samodzielności w codziennym życiu, badanie stanu psychicznego i funkcji poznawczych, a także ocenę chodu i orientacyjne badanie narządów zmysłów: wzroku i słuchu.

W celu kompleksowej oceny geriatrycznej zastosowane zostały następujące skale:

„Wstań i idź!” (Get up and go test),

Testem Folsteina),

Wyniki edytuj

Badanie lekarskie – stan ogólny

  • Kobiety:
dobry – 18%
dość dobry – 41%
średni – 31%
zły – 9%
bardzo zły – 1%
  • Mężczyźni:
dobry – 30%
dość dobry – 42%
średni – 21%
zły – 8%
bardzo zły – 1%

Badanie lekarskie – stan somatyczny

  • Kobiety:
dobry – 17%
dość dobry – 38%
średni – 34%
zły – 10%
bardzo zły – 1%
  • Mężczyźni:
dobry – 22%
dość dobry – 50%
średni – 19%
zły – 9%
bardzo zły – 0%

Badanie lekarskie – stan psychiczny

  • Kobiety:
dobry – 22%
dość dobry – 35%
średni – 24%
zły – 16%
bardzo zły – 3%
  • Mężczyźni:
dobry – 28%
dość dobry – 44%
średni – 16%
zły – 12%
bardzo zły – 0%

Stopień samodzielności stulatków

  • Kobiety:
osoby całkowicie samodzielne – 6%
osoby potrzebujące nieznacznej pomocy – 43%
osoby potrzebujące znacznej pomocy – 26%
osoby całkowicie niesamodzielne – 25%
  • Mężczyźni:
osoby całkowicie samodzielne – 3%
osoby potrzebujące nieznacznej pomocy – 67%
osoby potrzebujące znacznej pomocy – 18%
osoby całkowicie niesamodzielne – 12%

Obiektywna ocena wzroku (kobiety i mężczyźni)

prawidłowy – 16%
nieznaczne pogorszenie – 35%
znaczne pogorszenie – 33%
praktyczna ślepota – 14%
całkowita ślepota – 2%

Wyniki i wnioski edytuj

Wyniki uzyskane dzięki programowi wskazują na istnienie pewnych prawidłowości. Na przykład stulatkowie to w większości ludzie szczupli (średnia masa ciała kobiet to około 50 kg, a mężczyzn 60 kg). Są też niewysocy (średnio 150 cm wzrostu dla kobiet, a 160 cm dla mężczyzn). Stulatkowie mieli najczęściej długowiecznych rodziców (co wskazuje na dużą rolę czynników dziedzicznych w długowieczności), dysponują sprawnym układem odpornościowym, mają też pozytywne nastawienie do życia. Stwierdzono również, że mężczyźni, którzy ukończyli 100 lat, charakteryzują się zwykle lepszym stanem zdrowia i sprawności niż kobiety w tym samym wieku.

Bibliografia edytuj