Pol Espargaró

hiszpański motocyklista wyścigowy

Pol Espargaró (ur. 10 czerwca 1991 w części BarcelonyGranollers) – hiszpański motocyklista uczestniczący w Motocyklowych Mistrzostwach Świata. Swoją karierę rozpoczął w 2006 roku w wieku 14 lat będąc przy tym najmłodszym zawodnikiem w historii mistrzostw świata. Wicemistrz świata Moto2 sezonu 2012 oraz trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej kategorii 125 cm³ w sezonie 2010. Mistrz świata Moto2 w sezonie 2013.

Pol Espargaró Villa
Ilustracja
Pol Espargaro na torze Assen
Imię i nazwisko

Pol Espargaró

Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1991
Granollers

Sezon 2023
Seria

Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie MotoGP

Zespół

KTM

Motocykl

KTM

Nr startowy

44

Partnerzy

Augusto Fernández

Sukcesy

2010: Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie 125 ccm – III wicemistrz
2012: Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie Moto2 – I wicemistrz
2013: Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie Moto2 – mistrz

Strona internetowa

Kariera edytuj

2006 – Najmłodszy zawodnik mistrzostw świata edytuj

Pol po raz pierwszy w wyścigu o mistrzostwo świata w klasie 125 cm³ wystartował w Grand Prix Katalonii 18 czerwca 2006 roku, kiedy to wystartował, dzięki „dzikiej karcie”. Start został zaliczony do udanych. W pierwszym starcie zdobył 3 oczka, zajmując 13. miejsce, stając się najmłodszym zawodnikiem w historii, który zdobył punkty mając zaledwie 15 lat i 8 dni. Potem wystartował jeszcze w ostatnich sześciu zawodów sezonu, dzięki kontuzji zawodnika teamu Derbi Andrea Iannone. W Czechach nie dojechał do mety, Malezji był 14. W kolejnych dwóch wyścigach nad Pacyfikiem nie zdobył punktów. Po powrocie do Europy. Zdobył kolejne punkty. Poprawiając dotychczasowe najlepsze wyniki. W Portugalii zajął 12. miejsce, a w zamykających zawodach w Walencji przyjechał na metę na 6. miejscu.

2007 – Pierwsze podium edytuj

Espargaró drugi sezon wyścigował się w zespole Aprilii. Z siedemnastu eliminacji tylko czterech nie ukończył. W pozostałych zdobył punkty. Już w pierwszych zawodach w Katarze miał szansę na pobicie swojego najlepszego wyniku będąc siódmym. Jednak na domowym torze zajął świetną czwartą pozycję, tracąc do podium niecałe 0,7 sekundy. Potem zastąpiły cztery starty w których naprzemiennie zdobywał 11. oraz 9. miejsce. Wtedy doszło do wyścigu o wielką nagrodę Katalonii, w której to rok wcześniej debiutował. W tym wyścigu stracił do zwycięzcy zaledwie 2,081 sekundy, będąc jednak dopiero na 5. miejscu. Kolejne starty nie były udane. W Wielkiej Brytanii oraz Niemczech Hiszpan nie dojechał do mety, a w Holandii zajął 11. pozycję. W ostatnich startach przed wyjazdem nad Pacyfik. Pol startował bardzo dobrze. W Czechach był szósty, a w San Marino piąty. W Grand Prix Portugalii po raz pierwszy stanął na podium. Przegrywając ze zwycięzcą Hectorem Faubelem o 0,235 sekundy oraz Gáborem Talmácsi. Jednak ci zawodnicy do ostatnich startów walczyli o mistrzostwo świata. Tego wyczynu nie udało już się poprawić Espargaró do końca sezonu. Najlepiej spisał się w Walencji zajmując 10. pozycję. Jednak ze 110 oczkami zdobył 9. miejsce w kwalifikacji generalnej.

2008 – Powrót do Derbi edytuj

 
Od lewej: Pol Espargaró, Marc Márquez, Nicolás Terol.

W sezonie 2008 Pol wrócił do motocyklu Derbi w którym jeździł w debiutanckim sezonie. Pierwszy start w mocnym wyścigu o Motocyklowe Grand Prix Kataru zakończył na 8. miejscu walcząc do samego końca z Włochem Simone Corsi. W drugim starcie w Hiszpanii nie było już tak dobrze do Corsiego, który wygrał wyścig stracił nieco ponad 40 sekund zajmując 14. miejsce. W Portugalii znalazł się o jedno miejsce wyżej niż w pierwszym wyścigu europejskim. W Chinach Hiszpan ukończył start już na czwartym miejscu. Taki sam wynik wywalczył w skróconym Francji. Dwa tygodnie później we Włoszech zajął po raz drugi w swojej karierze trzecie miejsce. Tracąc na ostatniej prostej drugą pozycję względem Gábora Talmácsiego. Do zwycięzcy w tym wyścigu stracił zaledwie 0,036 sekundy. Zaledwie tydzień później odbyło się domowe Grand Prix Katalonii. Pol świetnie rozegrał wkwalifikacje w których po raz pierwszy w karierze wywalczył pole position, jednak w konkursie nie udało się obronić prowadzenie. Ostatecznie i tak zajmując najlepsze miejsce w życiu, tj. drugie. W Wielkiej Brytanii oraz Holandii nie wystartował z powodu kontuzji (złamanie obojczyka), której nabawił się na torze Donington Park[1]. Na tor wrócił podczas wyścigu rozgrywanego w Niemczech. Jednak nie zdobył punktów, zajmując dopiero siedemnastą lokatę.

2012 – Walka o tytuł w Moto2 edytuj

W sezonie 2012 Pol przesiadł się z maszyny FTR na Kalex a i już podczas zimowych testów pokazał, że będzie mocny osiągając świetne czasy[2]. Sezon rozpoczął od trzeciej lokaty w Katarze tracąc do Marca Márqueza niewiele ponad 1s.[3]. W Hiszpanii Pol już wygrał. Okoliczności tego zwycięstwa były jednak niezwykłe, bo wyścig został zakończony przedwcześnie z powodu opadu deszczu[4]. O zwycięstwo w Grand Prix Portugalii walczył do ostatnich zakrętów finałowego okrążenia. Ostatecznie jednak zajął drugie miejsce tracąc do Marca Márqueza 1,987s.[5]. Po wyścigu we Francji, który ukończył na 6 pozycji, objął po raz pierwszy w karierze prowadzenie w klasyfikacji generalnej Motocyklowych Mistrzostw Świata w klasie Moto 2[6]. Domowego wyścigu o Grand Prix Katalonii nie może zaliczyć do udanych. Gdy do mety zostawały tylko 3 okrążenia Pol próbował wykorzystać błąd Marca Márqueza. W wyniku kontaktu upadł i stracił cenne punkty. Po kilku apelacjach i odwołaniach Marc Márquez utrzymał wywalczone na torze trzecie miejsce[7]. Do wyścigu na Silverstone Pol przystąpił mocno zdeterminowany. Przełożyło to się na fantastyczną dyspozycję i Hiszpan zdominował cały weekend wygrywając w pięknym stylu niedzielny wyścig[8]. Holenderskie Tourist Trophy rozpoczął w podobnym stylu. Tym razem jednak wyścigu nie ukończył upadając już na samym początku rywalizacji, gdy próbował odjechać rywalom[9]. Pol próbował się odgryźć na torze Sachsenring. Kolejny raz dominował w trakcje weekendu, jednak podczas kwalifikacji na mokrym torze nie radził sobie najlepiej i uzyskał zaledwie 17. czas. W trakcie wyścigu z okrążenia na okrążenie przebijał się w górę klasyfikacji kończąc ostatecznie tuż za podium[10]. Motocyklowe Grand Prix Włoch rozpoczął już tradycyjnie od najlepszych czasów w piątkowych sesjach treningowych. Podczas sobotniej sesji treningowej został "wycięty" z toru przez Johanna Zarco i występ w dalszej części weekendu stał pod dużym znakiem zapytania. Ostatecznie Pol wystąpił w kwalifikacjach i mógł wystartować do wyścigu z pole position, który ukończył na drugiej pozycji[11]. Po blisko miesięcznej przerwie Pol znowu dominował. Tym razem na torze Indianapolis wygrał wszystkie trzy treningi, wywalczył pole position, ale znowu nie mógł się cieszyć ze zwycięstwa w wyścigu. Po kuriozalnym błędzie upadł na początku sesji warm-up, stracił wiele cennego czasu i, jak się okazało, nie był w stanie rywalizować z Markiem Márquezem w trakcie wyścigu. Po tym Grand Prix strata do prowadzącego Márqueza wzrosła do 39 punktów[12]. Kolejna eliminacja odbyła się w czeskim Brnie. Espargaro po raz trzeci z rzędu i czwarty w sezonie ruszył do wyścigu z pierwszego pola. Metę, po pasjonującej walce, osiągnął na trzeciej pozycji[13]. Podobny przebiegł miała walka na torze Misano[14]. "Pollycio" ukończył wyścig na drugiej pozycji. W następnej rundzie Pol w końcu wygrał nie tylko kwalifikacje, ale także wyścig, choć i tym razem nie było to zdecydowane zwycięstwo[15]. Wyścig na Motegi to kolejne starcie Espargaro z Márquezem. Startujący z pole position Pol nie dał rady Marquezowi, który znacznie przybliżył się do tytułu mistrzowskiego[16]. Kolejny wyścig odbył się w Malezji. Pol ponownie wygrał kwalifikacje i miał szanse odrobić cenne punkty do lidera klasyfikacji generalnej. W wyścigu panowały trudne warunki i na siedem okrążeń przed metą upadek zaliczył Márquez, ale Espargaro nie wykorzystał okazji finiszując na 10. pozycji[17]. Na torze Phillip Island "Pollycio" dominował od pierwszego treningu. Zwycięstwo w kwalifikacjach oraz nokaut w wyścigu jednak nie wystarczyły, aby przedłużyć szansę na mistrzowski tytuł. Kończący wyścig na trzecim miejscu Marc Márquez zapewnił sobie tytuł i ostatni wyścig w sezonie o niczym już nie decydował[18]. Pol jeszcze raz wywalczył pierwsze pole startowe, ale w wyścigu nie radził sobie najlepiej kończąc rywalizację na 9. miejscu[19]. Ostatecznie sezon Pol Espargaró zakończył na drugiej pozycji z wynikiem 268 punktów tracąc do Marca Márqueza 56 oczek.

2013 edytuj

Przed sezonem 2013 Polowi ubyło kilku groźniejszych rywali. Marc Márquez, Andrea Iannone oraz Bradley Smith awansowali do kategorii Moto GP, natomiast Thomas Lüthi podczas zimowych testów doznał poważnej kontuzji wykluczającej go z kilku wyścigów[20]. Espargaro swoją dominacje pokazał już w zimowych testach wygrywając 4 z 6 rozegranych sesji. W treningach przed pierwszym wyścigiem w Katarze Pol jednak nie dominował. Wszystkie sesje treningowe wygrał Takaaki Nakagami. "Pollycio" obudził się dopiero w końcówce kwalifikacji. W czwartym sektorze swojego ostatniego okrążenia pomiarowego odrobił ponad 0,3s do Japończyka i wywalczył pierwsze pole position w sezonie i zarazem piąte z rzędu. W wyścigu Espargaro do ostatnich metrów walczył ze swoim najgroźniejszym rywalem, Scottem Reddingiem ostatecznie wygrywając o 0,844s.[21] Kolejny wyścig odbył się na zupełnie nowym torze w Austin. Tym razem Pol przez cały weekend borykał się z problemami przyczepności przodu motocykla i w kwalifikacjach wywalczył zaledwie 7 pole startowe[22]. Gorszy był jednak wyścig, w którym Hiszpan zaliczył groźny upadek i zakończył rywalizacje przedwcześnie. Dodatkowo stracił pozycję lidera klasyfikacji mistrzostw świata na rzecz Reddinga[23]. Po tych wydarzeniach zaczął mozolnie odrabiać stracone punkty do Reddinga, wygrywał m.in. w Barcelonie i Assen oraz zajął 3. miejsce w Niemczech, co wywierało wciąż rosnącą presję na Brytyjczyku. Udzieliła się ona w Australii, gdzie w trakcie trwania treningów Scott wypadł z motocykla i złamał lewy nadgarstek tym samym dając szansę Polowi na odzyskanie upragnionego pierwszego miejsca w klasyfikacji generalnej, Hiszpan wygrał Grand Prix Australii i do dwóch ostatnich weekendów przystępował ze spokojną głową. Dokładając jeszcze do całości triumf w Japonii, Espargaro zapewnił sobie tytuł mistrza świata Moto2[24].

2014 edytuj

Młodszy z braci Espargaró awansował do MotoGP i od razu dostał do dyspozycji czołowy motocykl stawki tj. Yamahę M1, nie był to zespół fabryczny a satelicki[25]. W przeciągu całego sezonu Hiszpan czterokrotnie nie ukończył wyścigów, ale w swoim debiucie w królewskiej klasie Espargaró zanotował bardzo dobre starty, co pozwoliło w ostatecznym rozrachunku zająć szóste miejsce w generalce, zaraz przed starszym z braci.

2015 edytuj

#44 pozostał na kolejny sezon w Tech3, wyścigi kończył zawsze w czołowej dziesiątce z tym, że nie ukończył 5 innych. Hiszpan zakończył sezon na dziewiątym miejscu w klasyfikacji końcowej.

Statystyki edytuj

Sezony edytuj

Sezon Klasa Motocykl Wyścigi Zwycięstwa Podium PP Najsz. okr. Pkt. Miejsce
2006 125cc Derbi 7 0 0 0 0 19 20
2007 125cc Aprilia 17 0 1 0 0 110 9
2008 125cc Derbi 14 0 3 2 1 124 9
2009 125cc Derbi 16 2 5 1 1 174,5 4
2010 125cc Derbi 17 3 12 0 3 281 3
2011 Moto2 FTR 17 0 2 0 1 75 13
2012 Moto2 Kalex 17 4 11 8 5 269 2
2013 Moto2 Kalex 17 6 10 6 4 265 1
2014 MotoGP Yamaha 18 0 0 0 0 136 6
2015 MotoGP Yamaha 18 0 0 0 0 114 9
2016 MotoGP Yamaha 17 0 0 0 0 134 8
Razem 163 15 44 17 15 1615,5

* – sezon w trakcie

Klasy wyścigowe edytuj

Klasa Sezony Pierwszy wyścig Pierwsze podium Pierwsza wygrana Wyścigi Zwycięstwa Podium PP Najsz. okr. Pkt. WCh
125 cc 2006–2010 Katalonia 2006 Portugalia 2007 Indianapolis 2009 71 5 21 3 5 708,5 0
Moto2 2011–2013 Katar 2011 Indianapolis 2011 Hiszpania 2012 51 10 23 14 10 609 1
MotoGP 2014– Katar 2014 41 0 0 0 0 299 0
Razem 2006– 163 15 44 17 15 1615,5 1

Starty edytuj

Sezon Klasa Motocykl 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Poz. Pkt.
2006 125 cm³ Derbi ESP
 
-
QAT
 
-
TUR
 
-
CHN
 
-
FRA
 
-
ITA
 
-
CAT
 
13
HOL
 
-
GBR
 
-
GER
 
-
CZE
 
NU
MAL
 
14
AUS
 
16
JPN
 
19
POR
 
12
WAL
 
6
20. 19
2007 125 cm³ Aprilia QAT
 
7
ESP
 
4
TUR
 
11
CHN
 
9
FRA
 
11
ITA
 
9
CAT
 
5
GBR
 
NU
HOL
 
11
DEU
 
NU
CZE
 
6
SMR
 
5
POR
 
3
JPN
 
NU
AUS
 
11
MAL
 
NU
WAL
 
10
9. 110
2008 125 cm³ Derbi QAT
 
8
ESP
 
14
POR
 
13
CHN
 
4
FRA
 
4
ITA
 
3
CAT
 
2
GBR
 
DNS
HOL
 
DNS
DEU
 
17
CZE
 
8
SMR
 
NU
IND
 
2
JPN
 
NU
AUS
 
5
MAl
 
6
WAL
 
DNS
9 124
2009 125 cm³ Derbi QAT
 
4
JPN
 
3
ESP
 
7
FRA
 
NU
ITA
 
4
CAT
 
NU
HOL
 
9
DEU
 
5
GBR
 
10
CZE
 
5
IND
 
1
SMR
 
NU
POR
 
1
AUS
 
1
MAl
 
3
WAL
 
3
4 174,5
2010 125 cm³ Derbi QAT
 
4
ESP
 
1
FRA
 
1
ITA
 
3
GBR
 
2
HOL
 
3
CAT
 
3
DEU
 
NU
CZE
 
2
IND
 
3
SMR
 
6
ARA
 
1
JPN
 
4
MAl
 
2
AUS
 
2
POR
 
10
WAL
 
2
3 281
2011 Moto2 FTR QAT
 
22
ESP
 
20
POR
 
6
FRA
 
13
CAT
 
16
GBR
 
NU
HOL
 
NU
ITA
 
28
DEU
 
13
CZE
 
16
IND
 
2
SMR
 
9
ARA
 
14
JPN
 
15
AUS
 
5
MAl
 
3
WAL
 
14
13 75
2012 Moto2 Kalex QAT
 
3
ESP
 
1
POR
 
2
FRA
 
6
CAT
 
NU
GBR
 
1
HOL
 
NU
DEU
 
4
ITA
 
2
IND
 
2
CZE
 
3
SMR
 
2
ARA
 
1
JPN
 
2
MAl
 
11
AUS
 
1
WAL
 
8
2 268
2013 Moto2 Kalex QAT
 
1
AME
 
NU
ESP
 
3
FRA
 
20
ITA
 
4
CAT
 
1
HOL
 
1
DEU
 
3
IND
 
4
CZE
 
4
GBR
 
8
SMR
 
1
ARA
 
3
MAl
 
2
AUS
 
1
JPN
 
1
WAL
 
29
1 265
2014 MotoGP Yamaha QAT
 
NU
AME
 
6
ARG
 
8
ESP
 
9
FRA
 
4
ITA
 
5
CAT
 
7
NED
 
NU
DEU
 
7
IND
 
5
CZE
 
NU
GBR
 
6
SMR
 
6
ARA
 
6
JPN
 
8
AUS
 
NU
MAL
 
6
WAL
 
6
6 136
2015 MotoGP Yamaha QAT
 
9
AME
 
NU
ARG
 
8
SPA
 
5
FRA
 
7
ITA
 
6
CAT
 
NU
NED
 
5
GER
 
8
IND
 
7
CZE
 
8
GBR
 
NU
RSM
 
NU
ARA
 
9
JPN
 
NU
AUS
 
8
MAL
 
9
VAL
 
5
9 114
2016 MotoGP Yamaha QAT
 
7
ARG
 
6
AME
 
7
ESP
 
8
FRA
 
5
ITA
 
CAT
 
NED
 
GER
 
AUT
 
CZE
 
GBR
 
SMR
 
ARA
 
JPN
 
MAL
 
AUS
 
VAL
 
6* 47*

* – sezon w trakcie

Przypisy edytuj

  1. Przebieg kwalifikacji do GP Wielkiej Brytanii.
  2. Udane Testy Moto2 i Moto3, honda.pl [dostęp 2012-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (pol.).
  3. Ania Pyzałka, Marc Marquez wygrywa rywalizację – Grand Prix Kataru, motosp.pl [dostęp 2012-04-08] (pol.).
  4. Ania Pyzałka, Czerwona flaga przerywa rywalizację – GP Hiszpanii, motosp.pl [dostęp 2012-04-29] (pol.).
  5. Ania Pyzałka, Rewelacyjna walka na ostatnim okrążeniu – GP Portugalii, motosp.pl [dostęp 2012-05-06] (pol.).
  6. Ania Pyzałka, Upragnione zwycięstwo – GP Francji, motosp.pl [dostęp 2012-05-20] (pol.).
  7. Ania Pyzałka, Apelacja zespołu Pons 40 HP Tuenti odrzucona!, motosp.pl [dostęp 2012-07-01] (pol.).
  8. Ania Pyzałka, Pol Espargaro bezkonkurencyjny na Silverstone – GP Wielkiej Brytanii!, motosp.pl [dostęp 2012-06-17] (pol.).
  9. Ania Pyzałka, Marc Marquez triumfatorem holenderskiej rundy – Dutch TT, motosp.pl [dostęp 2012-06-30] (pol.).
  10. Ania Pyzałka, Kolejny krok Marca Marqueza ku Mistrzostwu – Grand Prix Niemiec, motosp.pl [dostęp 2012-07-08] (pol.).
  11. Ania Pyzałka, Włoskie święto na Mugello – Grand Prix Włoch, motosp.pl [dostęp 2012-07-15] (pol.).
  12. Ania Pyzałka, Wyścig jednego zawodnika – Grand Prix Indianapolis, motosp.pl [dostęp 2012-08-19] (pol.).
  13. Ania Pyzałka, Kolejny triumf Marca Marqueza – Grand Prix Czech, motosp.pl [dostęp 2012-08-26] (pol.).
  14. Ania Pyzałka, Podwójne rozpoczęcie – Grand Prix San Marino, motosp.pl [dostęp 2012-09-16] (pol.).
  15. Ania Pyzałka, Wyczekiwane zwycięstwo – Grand Prix Aragonii, motosp.pl [dostęp 2012-09-30] (pol.).
  16. Ania Pyzałka, Marquez triumfuje na Motegi i jest o krok od tytułu!, motosp.pl [dostęp 2012-10-14] (pol.).
  17. Ania Pyzałka, Niesamowite zmagania na torze Sepang – Grand Prix Malezji, motosp.pl [dostęp 2012-10-21] (pol.).
  18. Ania Pyzałka, Pol Espargaro deklasuje rywali, Marquez Mistrzem Świata – Grand Prix Australii, motosp.pl [dostęp 2012-10-28] (pol.).
  19. Ania Pyzałka, Mistrzowskie zakończenie sezonu przez Marca Marqueza – Grand Prix Walencji, motosp.pl [dostęp 2012-11-11] (pol.).
  20. Ania Pyzałka, Thomas Luthi po operacji – AKTUALIZACJA, motosp.pl [dostęp 2013-02-15] (pol.).
  21. Ania Pyzałka, Pol Espargaro wygrywa nocną rywalizację – Grand Prix Kataru, motosp.pl [dostęp 2013-04-07] (pol.).
  22. Ania Pyzałka, Scott Redding wystartuje z pole position – Grand Prix Ameryk, motosp.pl [dostęp 2013-04-20] (pol.).
  23. Ania Pyzałka, Nico Terol triumfuje w Teksasie – Grand Prix Ameryk, motosp.pl [dostęp 2013-04-21] (pol.).
  24. Japanese Moto2: Espargaro champion, Redding taken out.
  25. Tech 3 impressed with Pol Espargaro’s MotoGP debut.