Polanów

Polanów
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	; Polanów, ul. Wolności
Herb	Flaga
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	koszaliński
Gmina	Polanów
Prawa miejskie	1313
Burmistrz	Grzegorz Paweł Lipski
Powierzchnia	7,37 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 2946; 399,7 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 94
Kod pocztowy	76-010
Tablice rejestracyjne	ZKO
	Położenie na mapie gminy Polanów Polanów
	Położenie na mapie Polski Polanów
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Polanów
	Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Polanów
	54°07′10″N 16°41′18″E/54,119444 16,688333
TERC (TERYT)	3209064
SIMC	0950115
	Urząd miejskiul. Wolności 4; 76-010 Polanów
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa
	BIP

Polanów (niem. Pollnow^[2]) – miasto we wschodniej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie koszalińskim, nad rzeką Grabową, będące siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Polanów. Leży na Wysoczyźnie Polanowskiej pomiędzy dwiema górami (Świętą Górą i Warblewską Górą). Polanów oddalony jest od Koszalina o 37 km. Układ miejski tworzy 39 ulic oraz Plac Wolności. Części miasta: Czajka, Świerczewo. Od 1313 roku posiada prawa miejskie.

Polanów na fotografiach

Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 2917 mieszkańców^[3].

W mieście odbywają się coroczne zloty motocykli. Siedziba klubu sportowego „Gryf Polanów”.

Położenie

Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 7,37 km²^[4].

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. koszalińskiego.

Historia

Osada o starym rodowodzie, początkowo gród obronny położony przy zachodniej granicy ziemi sławieńskiej, przy którym znajdowała się osada słowiańska. Na pobliskiej Świętej Górze stał pogański chram, a po przyjęciu chrześcijaństwa wybudowano kaplicę, do której dążyły pielgrzymki z Pomorza i Wielkopolski. Duże znaczenie Polanowa na przełomie XIII i XIV w. potwierdza kronika wielkopolska, w tym czasie obszar ten przejściowo należał do biskupów kamieńskich. W 1307 osadę opanowali margrabiowie brandenburscy^[5], później przejęli go Krzyżacy, a następnie przyłączono go do księstwa słupskiego. Ok. 1350 osada uzyskała prawa miejskie oraz wybudowano zamek. W 1474 książę słupski Eryk II oddał miasto w lenno Peterowi von Glasenapp w zamian za sześć wiosek na Rugii. Poważnych zniszczeń miasto doświadczyło podczas wojny trzydziestoletniej. Od XVI w. ośrodek luteranizmu, do XVII w. mieszkała tu ludność kaszubska. W latach 1609, 1653 i 1736 miały miejsce wielkie pożary niszczące zabudowę. W 1653 miasto wcielono do Brandenburgii, od 1701 w Prusach. W 1773 miasto kupił Friedrich Ernst von Wrangel z Kurlandii, w tym czasie nastąpił rozwój tkactwa. Od XIX w. wzrastał napływ letników, w 1903 do Polanowa doprowadzono linię kolejową, w 1908 miasto zelektryfikowano^[6]. W 1945 substancja miejska uległa zniszczeniu w 80%, całkowicie zostało zniszczone stare miasto i zamek^[7]. W czasach Polski Ludowej wybudowano cegielnię, mleczarnię, masarnię, młyn, rozlewnię wód mineralnych oraz wytwórnię koncentratów paszowych^[6].

Architektura

Zabytki chronione prawnie:

kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z XV wieku, następnie przebudowany 1850 r., kościół parafialny^[8];
kościół pomocniczy Podwyższenia Krzyża Świętego wybudowany w latach 1911–1912 (ul. Sławieńska 1);
zespół młyna wodnego, z ok. 1850 i 1880, obejmujący szachulcowy młyn, dom młynarza, budynek gospodarczy oraz śluzę na rzece Grabowej (ul. Młyńska 14);
willa z początku XX wieku (ul. Wolności 26).

Oświata

W mieście znajduje się:

przedszkole gminne;
szkoła podstawowa;
gimnazjum im. Noblistów Polskich (do 31 sierpnia 2017);
zespół szkół ponadgimnazjalnych;
liceum dla dorosłych "Nauta".

Sport

W mieście, od 1956 roku działa klub piłki nożnej Gryf Polanów, grający obecnie w IV lidze.

Święta Góra

Osobny artykuł: Święta Górka (Pojezierze Bytowskie).

Około 2 km na południe od miasta wznosi się miejsce kultu religijnego – Święta Góra Polanowska.

Administracja

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Polanowa wybierają do swojej rady miejskiej 5 radnych (5 z 15). Pozostałych 10 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Polanów. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest budynek przy ul. Wolności.

Burmistrzowie Polanowa:

Grzegorz Lipski (od 2002)

Mieszkańcy Polanowa wybierają parlamentarzystów z okręgu wyborczego Koszalin, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Wspólnoty wyznaniowe

Demografia

Piramida wieku mieszkańców Polanowa w 2014 roku^[1].

Ludzie związani z Polanowem‎ ‎

Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani z Polanowem‎.

Zobacz też

Cmentarz żydowski w Polanowie

Przypisy

↑ ^a ^b Polanów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2010 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2011-06-10. ISSN 1734-6118.
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-08-20. ISSN 1505-5507.
↑ Wielka encyklopedia powszechna PWN tom 8 s. 812
↑ ^a ^b Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12677-9 s. 125
↑ CzesławC. Piskorski CzesławC., Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 215-216, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .
↑ PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 241, ISBN 978-83-7495-133-3 .
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2013-01-29] .

Linki zewnętrzne

Oficjalny serwis internetowy Urzędu Miejskiego w Polanowie
Historia i kultura ziemi sławieńskiej. Tom X Miasto i Gmina Polanów
Pollnow (niem.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 598 .

[populacja2016-1] Polanów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[2] Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)

[Ludność2010-12-3] Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2010 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2011-06-10. ISSN 1734-6118.

[4] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-08-20. ISSN 1505-5507.

[encyklopedia-5] Wielka encyklopedia powszechna PWN tom 8 s. 812

[słownik-6] Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12677-9 s. 125

[pomorze-7] CzesławC. Piskorski CzesławC., Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 215-216, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .

[pomorze2-8] PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 241, ISBN 978-83-7495-133-3 .

[9] Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2013-01-29] .

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]