Polanki (województwo podkarpackie)
Polanki – osada w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina, nad rzeką Solinką[3][4].
Artykuł |
49°16′35″N 22°24′31″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
49°18'N, 22°27'E |
- błąd |
19322 m |
Odległość |
2 m |
osada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
12[1] |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-610[2] |
Tablice rejestracyjne |
RLS |
SIMC |
0360595[3] |
Położenie na mapie gminy Solina ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu leskiego ![]() | |
![]() |
Wieś prawa wołoskiego w latach 1551-1600, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego[5].
W połowie XIX wieku właścicielką posiadłości tabularnej w Polankach była Sabina Krajewska[6].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
We wsi znajduje się stanica harcerska ZHP Hufca Kraków – Nowa Huta.
Przypisy edytuj
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-01-11]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 948 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Tomasz Figlus, Villae iuris valachici. Z problematyki rozwoju osadnictwa wołoskiego w Polsce na przykładzie ziemi sanockiej, w: Studia z Geografii Politycznej i Historycznej tom 5 (2016), s. 31.
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 167.
Linki zewnętrzne edytuj
- Polanki 1.), wś, powiat liski, par. Wołkowyja, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 570 .