Polanowice (wieś w województwie lubuskim)

wieś w województwie lubuskim

Polanowice (niem. Niemitzsch[4], łuż. Němšk)[5] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.

Polanowice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

krośnieński

Gmina

Gubin

Liczba ludności (2013)

78[2]

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

66-629[3]

Tablice rejestracyjne

FKR

SIMC

0909489

Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin
Mapa konturowa gminy wiejskiej Gubin, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Ziemia51°53′21″N 14°41′16″E/51,889167 14,687778[1]

Historia edytuj

 
Gród Niemitsch w Marchii Łużyckiej

Po raz pierwszy wzmiankowana w dokumentach w 1000 roku w formie niem. Niempsi[6]. Jest jedną z najstarszych wsi powiatu gubeńskiego. Możliwe jest, że w 963 roku należała do Gero Wielkiego[7]. Polanowice (Niemitzsch, tj. Niemcza) i tzw. „Ziemię Świętą” dzieli niewiele metrów. Znajdował się tu mały zamek, wał zamkowy oraz bród na Nysie jako czynnik ochrony zamku[7]. W czasie rejz dotarli tu husyci w latach 1429 i 1452, gdy w umocnionym terenie wsi schroniło się kilka mniszek z klasztoru w Guben. W 1633 roku przebywał w okolicach Gubina Wallenstein oraz Szwedzi, którym wieś służyły jako kwatera zimowa[8]. Chorwaci zostawi tu negatywne ślady w 1634 roku[8]. W latach 1738–1740 zbudowano kościół, który w czasie ostatniej wojny został znacznie uszkodzony i w latach 70. XX wieku rozebrany[8]. Przy cmentarzu kościelnym znajdował się krzyż pokutny, lecz po 1945 roku cmentarz i krzyż zostały zniszczone. W pobliżu wsi w czasie wojna siedmioletniej obozował w 1758 roku król pruski Fryderyk Wielki[8]. Między kościołem, a Nysą znajdują się na wzniesieniu pola niemieckich grobów. Między latami 1818 i 1867 wielokrotnie nadmieniano o istnieniu wiatraka[6]. W 1939 roku wieś liczyła 143 mieszkańców[7].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.

Strażnica WOP Polanowice
 
Budynki byłej strażnicy WOP w Polanowicach (2017 r.)
 
 

Znajdowała się tutaj komendantura wojskowa, której komendantem od 26 lipca 1945 roku był dowódca 6. kompanii strzeleckiej 38. Pułku Piechoty ppor. Franciszek Milczuk. W listopadzie 1945 roku utworzono strażnicę WOP, której komendantem był chor. Józef Domaralski, a w 1948 roku chor. Stankiewicz[8].

Wieś posiada sieć wodną od 2006/2007 roku[9].

Rejon Polanowic badany jest przez ekipy archeologiczne ze względu na swe bogate skarby archeologiczne. Pracowała tu zespół prof. Grzegorza Domańskiego z Uniwersytetu Wrocławskiego. Decyzją z 20 grudnia 1989 roku Wojewódzki Konserwator Zabytków w Zielonej Górze wpisał do rejestru zabytków pod nr 601/Ar „dolinne grodzisko pierścieniowate Polanowice – Niemcza Łużycka, stanowisko nr 1 położone w odległości około 500 m na zachód od wioski, w dolinie rzeki Nysy Łużyckiej, w bliskim sąsiedztwie jej prawego brzegu”[9]. Stanowisko to jest jednym z cenniejszych grodzisk na terenie województwa lubuskiego.

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[10]:

  • dom nr 18, szachulcowy, z XVIII wieku
  • budynek gospodarczy, szachulcowy.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 107260
  2. Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 962 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. T. 1. s. 238.
  5. Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
  6. a b Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 28
  7. a b c Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 288
  8. a b c d e Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 289
  9. a b Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 290
  10. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 13. [dostęp 2013-01-24].

Bibliografia edytuj

  • Wydawnictwo Gubińskiego Towarzystwa Kultury 1999 r. - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.28
  • Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939–1949 …. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 288–291. ISBN 978-83-88059-54-4.
  • Garbacz Krzysztof: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 238. ISBN 978-83-919914-8-2.