Polihydroksymaślan
Polihydroksymaślan (poli-β-hydroksymaślan, PHB z ang. polyhydroxybutyrate) to polimer biodegradowalny z grupy alifatycznych poliestrów produkowany i magazynowany przez różne gatunki bakterii[1], ulegający biodegradacji.
| |||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||
| Monomery |
pochodzi z biosyntezy | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktura meru |
-[-O-CH(CH3)-CH2-C(=O)-]- | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||
Jest to pierwszy polimer o własnościach termoplastycznych pochodzący z biosyntezy, który został wprowadzony skutecznie na rynek tworzyw sztucznych.
Polimer ulega powolnemu rozkładowi na wodę i dwutlenek węgla pod wpływem bakterii obecnych w glebie, ściekach czy mule, zwłaszcza gdy trafi w warunki beztlenowe. Z polimeru wytwarza się opakowania na szampony i kosmetyki. Spośród różnych możliwych izomerów strukturalnych tego polimeru praktyczne znaczenie ma tylko poli(3-hydroksymaślan) (P3HB).
Przypisy edytuj
- ↑ Moritz Koch i inni, Maximizing PHB content in Synechocystis sp. PCC 6803: a new metabolic engineering strategy based on the regulator PirC, „Microbial Cell Factories”, 19, 2020, s. 231, DOI: 10.1186/s12934-020-01491-1 (ang.).