Politechnika Szczecińska

akademicka państwowa szkoła wyższa o profilu technicznym

Politechnika Szczecińska – szkoła wyższa działająca od 1 grudnia 1946 do 2 września 1955 pod nazwą Szkoła Inżynierska w Szczecinie, przemianowana na Politechnikę Szczecińską 3 września 1955. Z jej struktur, w połączeniu z Akademią Rolniczą w Szczecinie, powołano 1 stycznia 2009 Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie.

Politechnika Szczecińska
(w latach 1946–1955
– Szkoła Inżynierska w Szczecinie)
Szczecin University of Technology
Ilustracja
Dawny rektorat Politechniki Szczecińskiej
Data założenia

1 grudnia 1946

Data likwidacji

1 stycznia 2009
przekształcenie w ZUT w Szczecinie

Typ

politechnika

Państwo

 Polska

Adres

al. Piastów 17
70-310, Szczecin

Rektor

Włodzimierz Kiernożycki

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, po lewej znajduje się punkt z opisem „Politechnika Szczecińska(w latach 1946–1955– Szkoła Inżynierska w Szczecinie)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Politechnika Szczecińska(w latach 1946–1955– Szkoła Inżynierska w Szczecinie)”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Politechnika Szczecińska(w latach 1946–1955– Szkoła Inżynierska w Szczecinie)”
Ziemia53°25′28″N 14°32′07″E/53,424444 14,535278
Strona internetowa

Historia

edytuj

Szkoła Inżynierska

edytuj

Na początku 1946 podjęto działania zmierzające do uruchomienia politechniki w Szczecinie. Na siedzibę przyszłej uczelni przeznaczono poniemieckie gmachy szkół przy ulicach Sikorskiego i Pułaskiego oraz gmach dawnego Urzędu Finansowego przy alei Piastów. Początkowo zaproponowano otwarcie w Szczecinie filii Politechniki Gdańskiej pod nazwą Wyższa Szkoła Techniczna w Szczecinie. Propozycja spotkała się z niezadowoleniem społecznym, ponieważ filia miałaby ograniczone prawa w porównaniu z politechniką. W związku z tym z inicjatywy Stefana Czarnowskiego zawiązano Komitet Organizacyjny Politechniki Szczecińskiej[1].

W sierpniu 1946 Szczecińska Dyrekcja Odbudowy wspierana przez przyszłych studentów rozpoczęła remonty budynków przy alei Piastów w celu dostosowania ich do potrzeb przyszłej politechniki. 7 września 1946 Bolesław Orgelbrand otrzymał od Ministerstwa Oświaty pełnomocnictwo do założenia w Szczecinie Szkoły Inżynierskiej, filii Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu[1].

 
Pierwsza siedziba Szkoły Inżynierskiej, dziś Wydział Elektryczny ZUT w Szczecinie

1 lutego 1947 Szkoła Inżynierska w Szczecinie (SI) uniezależniła się od Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. 20 stycznia 1947 dyrektorem szkoły mianowano mgr. inż. Ryszarda Bagińskiego[2] i przyjęto pierwszych studentów na rok wstępny. 2 lutego 1947 odbyły się pierwsze wykłady na trzech wydziałach: Elektrycznym, Inżynierii Lądowej i Mechanicznym[3]. Pierwszą siedzibą wszystkich wydziałów był gmach dawnej Królewskiej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn przy ulicy Sikorskiego 37. W 1948 uruchomiono Wydział Chemiczny, a w 1949 – Wydział Architektury. W roku akademickim 1951/1952 stanowisko dyrektora zastąpiono stanowiskiem rektora, którym nadal był Ryszard Bagiński Utworzono wówczas rektorat, kwesturę, senat, dziekanaty i rady wydziałów. W kolejnych latach szkoła przejęła budynek Technikum Mechanicznego przy ulicy Pułaskiego 10, przedwojenną willę dyrektora szkoły przy alei Piastów 17, budynek Państwowej Szkoły Morskiej przy alei Piastów 19 oraz budynek dawnego Urzędu Pracy przy alei Piastów 50[1].

Nauka w Szkole Inżynierskiej początkowo trwała trzy lata i kończyła się egzaminem, na podstawie którego przyznawano tytuł zawodowy inżyniera. 15 grudnia 1949 inż. Andrzej Nowak został pierwszym absolwentem uczelni (ukończył studia na Wydziale Elektrycznym)[1]. 1 września 1955 Szkoła Inżynierska włączyła do swojej struktury jednostki likwidowanejWyższej Szkoły Ekonomicznej, tworząc Wydział Inżynieryjno-Ekonomiczny Transportu.

Politechnika Szczecińska

edytuj

Uchwałą Rady Ministrów z 3 września 1955[4] Szkoła Inżynierska została przemianowana na Politechnikę Szczecińską. 1 stycznia 2009 została ona połączona z Akademią Rolniczą w Szczecinie, tworząc Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie[5].

Wydziały

edytuj

Uczelnia w ostatnim roku istnienia miała 6 wydziałów[3]:

  1. Budownictwa i Architektury
  2. Elektryczny
  3. Informatyki
  4. Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki
  5. Techniki Morskiej
  6. Technologii i Inżynierii Chemicznej

Jednostki Międzywydziałowe

edytuj
  • Instytut Fizyki
  • Instytut Matematyki
  • Instytut Elektrotechniki
  • Instytut Ekonomii i Zarządzania
  • Zakład Filozofii i Etyki Biznesu
  • Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych
  • Studium Wychowania Fizycznego i Sportu
  • Studium Kultury Muzycznej
  • Biblioteka Główna
  • Brytyjskie Centrum Biblioteczno-Informacyjne
  • Punkt Konsultacyjny PS w Gorzowie Wielkopolskim

Poczet rektorów

edytuj

Skład Senatu Politechniki Szczecińskiej w kadencji 1 września 200831 grudnia 2008

edytuj

Przedstawiciele profesorów i doktorów habilitowanych

  • prof. dr hab. inż. Włodzimierz Bielecki
  • prof. dr hab. inż. Zdzisław Jaworski
  • prof. dr hab. Irena Kruk
  • prof. dr hab. inż. Antoni Waldemar Morawski
  • prof. dr hab. inż. Zbigniew Rosłaniec
  • prof. dr hab. inż. Tadeusz Spychaj
  • prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz
  • prof. dr hab. inż. Oleg Zaikin
  • dr hab. inż. Stanisław Bańka – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Andrzej Bodnar – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Paweł Gutowski – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Ryszard Getka – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Stanisław Gratkowski – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. arch. Zbigniew Paszkowski – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Zygmunt Sychta – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Władysław Szaflik – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Grzegorz Szwengier – prof. nadzw. PS
  • dr hab. inż. Aleksandr Tariov – prof. nadzw. PS
  • dr hab. Ewa Weinert-Rączka – prof. nadzw. PS
  • dr hab. Waldemar Wojciechowski

Przedstawiciele pozostałych nauczycieli akademickich

  • dr inż. Jerzy Gajda
  • dr inż. Marcin Królikowski
  • dr inż. Stanisław Majer
  • dr inż. Wiesław Parus
  • dr inż. Włodzimierz Ruciński
  • dr inż. Arkadiusz Zmuda
  • mgr Marek Stelmaszczyk

Przedstawiciele studentów i uczestników studiów doktoranckich

  • Aleksandra Bąk
  • Małgorzata Borowiecka
  • Michał Dworak
  • Mariusz Kopański
  • Łukasz Nawrocki
  • Jarosław Piasecki
  • Agata Ruchlewicz
  • Igor Siebiert
  • Waldemar Stefaniak
  • Konrad Żukrowski

Przedstawiciele pracowników niebędących nauczycielami akademickimi

  • mgr Irena Sypek
  • Marek Gutkowski
  • Marian Woźnica

Osoby biorące udział w posiedzeniu senatu z głosem doradczym

  • mgr inż. Franciszek Kamola – Kanclerz
  • mgr Edward Zawadzki – Kwestor
  • dr inż. Bogdan Grzywacz
  • dr inż. Waldemar Szpilski
  • mgr Anna Grzelak-Rozenberg

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Paweł Gut, Polskie początki akademickiego Szczecina (lata 1946–1955), [w:] Piotr Niedzielski, Waldemar Tarczyński (red.), Akademicki Szczecin: XVI-XXI wiek, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2016, s. 115-120, ISBN 978-83-7972-071-2 [dostęp 2024-10-13] (pol.).
  2. Księga jubileuszowa 50-lecia Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Szczecin 1996, s. 24. ISBN 83-906847-2-1
  3. a b Encyklopedia Szczecina. T. II. Red. Tadeusz Białecki. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2000, s. 104-111. ISBN 83-7241-089-5.
  4. Uchwała nr 707 Rady Ministrów w sprawie zmian organizacyjnych w wyższym szkolnictwie technicznym. „Monitor Polski”. 1955 (nr 83, poz. 987), s. 1279, 3 września 1955. 
  5. Ustawa z dnia 5 września 2008 r. o utworzeniu Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Dz.U. z 2008 r. nr 180, poz. 1110 (dostęp 6.10.2024)