Poloneutichia albo Polskiego Królestwa Szczęście

Poloneutichia albo Polskiego Królestwa Szczęście a przy tym i Wielkiego Księstwa Litewskiego (pełny tytuł: Poloneutichia abo Królestwa Polskiego szczęście, a przy tym i W. Księstwa Litewskiego. A potem tegoż szwankowanie w roku 1612 i 1613)[1] – dzieło historiograficzne napisane przez polskiego historyka ariańskiego Andrzeja Lubienieckiego. Przedstawia historię Polski, ze szczególnym uwzględnieniem okresu 1506−1616 (kronika panowania Zygmunta II Augusta, Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy). Powstała ok. 1616, wydanie niepełne w 1843[2], wydana w całości w 1982.

Przypisy edytuj

  1. Pierwszy wyraz jest połączeniem łac. Polonia "Polska" oraz gr. eu "dobry" i tyche "los".
  2. Poloneutichia Andrzeja Lubienieckiego, Lwów 1843, wydał Aleksander Batowski. Druk w odcinkach Biblioteka Naukowego Zakładu imienia Ossolińskich: pismo poświęcone dziejom, bibliografii, rozprawom i wiadomościom naukowym t. 1, t. 2 t. 3 t. 4, t. 5, t. 6 Lwów 1842/43