Polskie Towarzystwo Badań nad Dziećmi
Polskie Towarzystwo Badań nad Dziećmi – towarzystwo istniejące od 27 kwietnia 1907 do około 1921 roku, zajmujące się badaniami nad dziećmi.
Przewodniczącą towarzystwa była Aniela Szycówną, w zarządzie byli Władysław Chodecki, Jadwiga Rzędkowska, Edmund Bogdanowicz, Władysław Sterling, Władysław Weryho, Władysława Weycherrówna. Sprawozdania Towarzystwa drukowano w Przeglądzie Filozoficznym oraz w Pamiętnikach[1]. W roku 1908 było 106 członków, głównie nauczycieli i lekarzy. Towarzystwo utworzyło Komisję Rysunków, Komisję Badania Mowy Dziecka, Komisję Badania Pojęć Matematycznych, Komisję Badania Dzieci Upośledzonych Umysłowo, Komisję Badania Charakteru[2]. Komisja Badania Dzieci Upośledzonych Umysłowo została utworzona przez neurologa Władysława Sterlinga w 24 października 1909 roku. Współpracowała z nim m.in. Eugenia Lubliner.
Członkami Towarzystwa byli m.in. Edward Flatau, Janusz Korczak, Samuel Dickstein, Józefa Joteyko, Julian Ochorowicz, Rafał Radziwiłłowicz, Stefania Sempołowska, Kazimierz Twardowski, Maria Weryho, Bronisław Handelsman.
Przypisy
edytuj- ↑ [wydanie zbiorowe]: Pamiętnik polskiego T-wa badań nad dziećmi za rok 1912. Warszawa: Czcionkami Drukarni Naukowej, 1913. [dostęp 2019-10-23]. (pol.).
- ↑ Anatol Bodanko, Piotr Kowolik. Polskie Towarzystwo Badań nad Dziećmi : powstanie, zadania, funkcje i działalność. „Nauczyciel i Szkoła”. 1-2 (34-35), s. 20-32, 2007. (pol.).