Polsko-ukraińskie stosunki gospodarcze
Podstawą polsko-ukraińskiej współpracy gospodarczej są umowy zawarte między Unią Europejską a Ukrainą oraz umowy dwustronne. Podstawowym aktem prawnym regulującym stosunki między UE a Ukrainą jest podpisane w 1994 roku Porozumienie o Partnerstwie i Współpracy (PCA). W 2004 roku Ukraina podpisała dodatkowy protokół rozszerzający zapisy porozumienie na nowe kraje członkowskie UE. 27 czerwca 2014 roku prezydent Ukrainy Petro Poroszenko podpisał Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, którego integralną częścią jest Umowa o pogłębionej i wszechstronnej strefie wolnego handlu (DCFTA)[1].
Podstawę prawną dwustronnych stosunków gospodarczych stanowią m.in.:
- Umowa między Rządem RP a Rządem Ukrainy o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji podpisana w 1993 r. (Dz. U. z 1993 r. nr 125, poz. 575),
- Konwencja między Rządem RP a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisana w 1993 r.(Dz. U. z 1994 r. nr 63, poz. 269).
- Umowa między Rządem RP a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy gospodarczej podpisana w 2005 r. (Monitor Polski z 31.08.2006 r. nr 59, poz. 628)[1].
1 czerwca 2022 podczas polsko-ukraińskich konsultacji międzyrządowych w Kijowie podpisano porozumienie o współpracy gospodarczej w zakresie instrumentów wsparcia handlu między obu naszymi krajami[2]
W 2020 roku wartość obrotów handlowych między Polską a Ukrainą wyniosła 8,3 mld USD. Od załamania w latach 2014-2015 roku wartość obrotów handlowych utrzymuje tendencję wzrostową (w latach 2016-2019 obrót handlu wzrósł o ponad 50%[3]). Bilans handlowy jest dodatni po stronie polskiej. W 2019 roku Ukraina zajęła 8 miejsce wśród państw z największym dodatnim saldem wymiany handlowej Polski[4]. Polska zajmuje 4. miejsce (za Rosją, Chinami i Niemcami) wśród partnerów handlowych Ukrainy. Dominujące pozycje w polskim imporcie z UA: metale żelazne, maszyny i urządzenia elektryczne, rudy metali, drewno - wyroby drewniane, meble. Dominujące pozycje w polskim eksporcie na UA: paliwa kopalne i produkty przerobu ropy naftowej, maszyny, wyroby z plastiku[1].
W 2020 roku Polska zajmowała 10. miejsce wśród największych inwestorów zagranicznych na Ukrainie. Wartość inwestycji polskich przedsiębiorstw wyniosła 712 mln USD. Koncentrują się one główne w przemyśle oraz sektorze finansowym i ubezpieczeniowym. Równolegle w tym samym roku nastąpił odpływ inwestycji (z wyjątkiem inwestycji w dłużne instrumenty finansowe), na poziomie 508,9 mln USD[4]. Problemem dla polskich inwestorów są praktyki protekcjonistyczne stosowane przez Ukrainę[3]. W 2020 roku na rynku polskim działo 16,5 tys. firm, w których przynajmniej jeden współwłaściciel był obywatelem Ukrainy bądź podmiotem ukraińskim (stanowi to 17 %. wszystkich przedsiębiorstw z zagranicznym kapitałem w Polsce). Na rynku ukraińskim działa 1,2 tys. polskich firm[5].
Ważnym aspektem polsko-ukraińskich stosunków gospodarczych jest obecność obywateli Ukrainy na polskim rynku pracy (stanowią oni największą grupę wśród cudzoziemców pracujących w Polsce)[4] oraz współpraca samorządów gospodarczych[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Informator ekonomiczny – Ukraina [online], gov.pl [dostęp 2022-08-05].
- ↑ Minister Buda podpisał porozumienie o współpracy gospodarczej między Polską a Ukrainą [online], gov.pl, 2 czerwca 2022 [dostęp 2022-08-05].
- ↑ a b Stosunki ukraińsko-polskie w nowoczesnych warunkach [online], forum-ekonomiczne.pl [dostęp 2022-08-05].
- ↑ a b c Drabczuk Marta, Polska – Ukraina. Relacje gospodarcze [online], phavi.umcs.pl [dostęp 2022-08-05].
- ↑ Polska trzecim największym partnerem handlowym Ukrainy [online], rp.pl, 21 marca 2021 [dostęp 2022-08-05].