Pomnik Wojciecha Korfantego w Katowicach

pomnik w śródmieściu Katowic z 1999 roku

Pomnik Wojciecha Korfantego w Katowicachpomnik upamiętniający Wojciecha Korfantego, znajdujący się w Katowicach pośrodku placu Sejmu Śląskiego, pomiędzy gmachem Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego a budynkiem Urzędów Niezespolonych, odsłonięty 19 czerwca 1999 roku[1].

Pomnik Wojciecha Korfantego
w Katowicach
Ilustracja
Pomnik od frontu (2024)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Katowice

Miejsce

plac Sejmu Śląskiego

Typ obiektu

statua na postumencie

Projektant

Zygmunt Brachmański

Data odsłonięcia

19 czerwca 1999

Położenie na mapie Katowic
Mapa konturowa Katowic, u góry znajduje się punkt z opisem „Pomnik Wojciecha Korfantegow Katowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik Wojciecha Korfantegow Katowicach”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Wojciecha Korfantegow Katowicach”
Ziemia50°15′12,80″N 19°01′25,09″E/50,253556 19,023636

Pomnik znajduje się na miejscu przedwojennego cokołu planowanego wówczas pomnika Józefa Piłsudskiego[2]. Autorem dzieła był rzeźbiarz Zygmunt Brachmański[3]. Ma formę posągu ustawionego na postumencie[4]. Na cokole widnieje napis: „Wojciech Korfanty 1873–1939. Jedną tylko wypowiadam prośbę do ludu śląskiego, by pozostał wierny swym zasadom chrześcijańskim i swemu przywiązaniu do Polski”[1]. Tablice są przytwierdzone po północnej i południowej stronie postumentu, natomiast po stronie wschodniej znajdują się metalowe litery z nazwiskiem patrona pomnika oraz jego latami życia. Sama statua została podpisana przez autora[4]. Akt erekcyjny pomnika wmurowano 21 czerwca 1997 roku w obecności wnuka Korfantego – Feliksa. Przy tej okazji Wojciech Korfanty został pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego[5].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Urząd Miasta Katowice: Pomniki Katowic. katowice.eu. [dostęp 2024-12-27]. (pol.).
  2. Bulsa i Szmatloch 2018 ↓, s. 81.
  3. Bulsa i Szmatloch 2018 ↓, s. 83.
  4. a b Dzióbek 2023 ↓, s. 78.
  5. Bulsa 2018 ↓, s. 271.

Bibliografia

edytuj