Poronaj (ros. Порона́й) – najdłuższa rzeka na wyspie Sachalin (Rosja). Przepływa przez okręgi miejskie tymowski, smirnychowski i poronajski obwodu sachalińskiego. Jej nazwa wywodzi się z języka ajnuskiego i oznacza wielką rzekę[1].

Poronaj
Поронай
Ilustracja
Zlewnia Poronaju
Kontynent

Azja

Państwo

 Rosja

Rzeka
Długość 350 km
Powierzchnia zlewni

7 990 km²

Średni przepływ

120 m³/s u ujścia

Źródło
Miejsce Góry Zachodniosachalińskie
Współrzędne

50°22′19,3″N 143°10′56,3″E/50,372028 143,182314

Ujście
Recypient ?
Współrzędne

49°13′35″N 143°07′21″E/49,226389 143,122500

Położenie na mapie obwodu sachalińskiego
Mapa konturowa obwodu sachalińskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Geografia edytuj

Źródła Poronaju oraz większości jego dopływów znajdują się w Górach Zachodniosachalińskich[2]. Długość rzeki wynosi około 350 km, powierzchnia zlewni - 7990 km2[3]. Rzeka przepływa przez błotniste tereny Niziny Tymowsko-Poronajskiej, swój bieg kończy w Zaliwie Tierpienija, będącym częścią Morza Ochockiego[4].

Według Państwowego rejestru wodnego Rosji, na całej swojej długości Poronaj zasilany jest przez nie mniej niż 60 dopływów[3]. Szerokość jego koryta dobiega 350 m, natomiast głębokość 8-10 m. Około 80-100 km od swojego ujścia wody pozwalają na swobodne poruszanie się niewielkich statków[5]. W odległości 10 km od Morza Ochockiego rzeka rozwidla się na dwie odnogi, które łączą się z jego wodami w odstępie 5 km od siebie. Pomiędzy nimi znajduje się zabagniona wyspa rzeczna. W pobliżu zachodniego ujścia leży miasto Poronajsk.

W Poronaju, podobnie jak w innych rzekach Sachalinu licznie występują łososie[6]. Szacuje się, że aż jedna trzecia światowej populacji tych ryb żyje w wodach Dalekiego Wschodu, zwłaszcza w Morzu Ochockim otaczającym Sachalin[7].

Hydrologia edytuj

Poronaj jest zasilany zarówno przez wody roztopowe, gruntowe, jak i opadowe[2]. Uśredniony roczny przepływ rzeki wynosi 120 m3/s. Od grudnia do kwietnia pokrywa się lodem[6].

Dopływy edytuj

Największym dopływem Poronaju jest licząca 95 km Leonidowka. Wpada ona do Poronaju z prawej strony, 1,7 km przed jego ujściem do morza. Inne istotne dopływy to Orłowka (83 km), Onorka (77 km), Kamienka (71 km), Bujuklinka (63 km), Jelnaja (61 km), Żytnica (61 km). Ponadto do rzeki trafiają wody z sześciu niewielkich jezior, spośród których największe — Ochotniczje, posiada powierzchnię 4 km2[3].

Przypisy edytuj

  1. Georgij Metel′skij: Po kromke dvuh okeanov. Moskva: Mysl′, 1978, s. 179. (ros.).
  2. a b Sakhalin Energy Investment Company Ltd.: Rivers of Sakhalin. Vladivostok: Apelsin publishing house, 2012, s. 63. ISBN 978-5-98137-036-6. (ros.).
  3. a b c Reka Poronaj. Gosudarstvennyj vodnyj reestr. [dostęp 2015-09-05]. (ros.).
  4. Viktor Mihajlovič Kozijnûk: Sel′skoe hozâjstvo Sahalinskoj oblasti. Ûžno-Sahalinsk: Sahalinskoe otd-nie Dal′nevostočnogo knižnogo izd-va, 1975, s. 21. (ros.).
  5. Ivanovič Gennadij Nevel′skoj: Podvigi russkih morskih oficerov na krajnem vostoke Rossii. 1849-1855.. Moskva: Kučkovo pole, 2009, s. 408. ISBN 978-5-9950-0069-3. (ros.).
  6. a b Poronaj. Bol′šaâ Sovetskaâ Ènciklopediâ, 2012. [dostęp 2015-09-05]. (ros.).
  7. Risk to Sakhalin's Fisheries. Pacific Environment, 2005. [dostęp 2015-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (ang.).