Posłuszeństwo

w ludzkim zachowaniu, forma społecznego wpływu

Posłuszeństwo – w ludzkim zachowaniu, forma społecznego wpływu, w której osoba podporządkowuje się wyraźnym wskazówkom czy poleceniom od osoby obdarzonej władzą czy autorytetem[1].

Z posłuszeństwem mamy do czynienia na wielu płaszczyznach. Pierwowzorem posłuszeństwa może być relacja między żołnierzem a jego dowódcą.

Prawo rodzinne

edytuj
Osobny artykuł: Władza rodzicielska.

Dziecko pozostające pod władzą rodzicielską winne jest rodzicom posłuszeństwo, a w sprawach, w których może samodzielnie podejmować decyzje i składać oświadczenia woli, powinno wysłuchać opinii i zaleceń rodziców formułowanych dla jego dobra. Władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak wymaga tego dobro dziecka i interes społeczny. Rodzice przed powzięciem decyzji w ważniejszych sprawach dotyczących osoby lub majątku dziecka powinni je wysłuchać, jeżeli rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości dziecka na to pozwala, oraz uwzględnić w miarę możliwości jego rozsądne życzenia. Wychowują oni dziecko pozostające pod ich władzą i kierują nim. Mają też obowiązek troszczyć się o jego fizyczny i duchowy rozwój oraz przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień[2].

W chrześcijaństwie

edytuj

Kościół katolicki

edytuj

W Kościele katolickim czy prawosławnym posłuszeństwo, oprócz swojego pierwotnego znaczenia, oznacza rodzaj ślubu składanego przez osoby duchowne. Ewangeliczna rada posłuszeństwa, podejmowana w ślubie posłuszeństwa, zobowiązuje osoby konsekrowane żyjące we wspólnocie do podporządkowania własnej woli właściwym przełożonym tej wspólnoty, którzy rozstrzygają o sprawach dotyczących wspólnoty, zgodnie z własnymi konstytucjami (por. kan. 601 KPK). Wierna realizacja ewangelicznego posłuszeństwa przez wszystkich chrześcijan zapewnia całemu Kościołowi jedność i staje się znakiem jego wiarygodności[3].

Chrześcijańskie posłuszeństwo bierze za swój wzór Jezusa:

Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.

Inne biblijne postacie, które odznaczyły się posłuszeństwem, to m.in.:

Świadkowie Jehowy

edytuj

Świadkowie Jehowy uważają, że najważniejsze jest posłuszeństwo z miłości wobec Jehowy Boga, które oznacza, chętne wykonywanie, wszystkiego o co prosi w Biblii (1J 5:3). Gdy zachodzi rozbieżność między posłuszeństwem wobec władzy a wymaganiami Bożymi, zawsze uwzględniają nadrzędności władzy Boga (Dz 5:29). Takie posłuszeństwo pozwala prowadzić wartościowe życie, a w przyszłości otrzymać wiele błogosławieństw (w tym życia wiecznego w raju na ziemi) (Iz 48:17)[5][6].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Colman, Andrew (2009). A Dictionary of Psychology. Oxford New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-953406-3
  2. Art. 95 § 2-4 i 96 k.r.o.
  3. Listy pasterskie Episkopatu: O radzie i ślubie Ewangelicznego Posłuszeństwa [online], episkopat.pl [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  4. 2 Krl 5,1-14
  5. Posłuszeństwo, [w:] Zawsze bądź blisko Jehowy [online], s. 239.
  6. Posłuszeństwo, [w:] Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2 [online], s. 422.