Postępowa Partia Socjalistyczna Ukrainy

Postępowa Partia Socjalistyczna Ukrainy (ukr. Прогресивна соціалістична партія України, ПСПУ) – ukraińska partia głosząca hasła zbliżenia z Rosją i Białorusią, przeciwna integracji z NATO i UE. Była określana jako lewicowa lub skrajnie lewicowa – łączyła gospodarczy socjalizm ze słowiańskim ultranacjonalizmem[1].

Postępowa Partia Socjalistyczna Ukrainy
Прогресивна соціалістична партія України
Państwo

 Ukraina

Lider

Natalija Witrenko

Data założenia

1996

Data rozwiązania

2022

Ideologia polityczna

słowiański ultranacjonalizm, rusofilia

Poglądy gospodarcze

socjalizm

Historia

edytuj

Powstała w 1996 wskutek rozłamu w Socjalistycznej Partii Ukrainy. Inicjatorką rozłamu była Natalija Witrenko, pozostająca od początku jej przewodniczącą.

W wyborach parlamentarnych w 1998 partia z poparciem 4% wyborców uzyskała 16 mandatów w Radzie Najwyższej III kadencji. Rok później liderka PSPU otrzymała prawie 11% w pierwszej turze wyborów prezydenckich. W 2002 postępowcy współtworzyli Blok Nataliji Witrenko, który nie przekroczył wynoszącego 4% progu wyborczego. W 2004 partia ponownie wystawiła swoją przewodniczącą w wyborach prezydenckich, popierając po pierwszej turze Wiktora Janukowycza. Działacze PSPU znaleźli się wśród głównych przeciwników pomarańczowej rewolucji. W 2006 nie doszło do koalicji wyborczej z Partią Regionów. Na bazie PSPU powstał Blok Nataliji Witrenko – Ludowa Opozycja, który znów nie znalazł się w ukraińskim parlamencie (do przekroczenia wynoszącego tym razem 3% progu zabrakło zaledwie około 18 tys. głosów). W przedterminowych wyborach w 2007 postępowcy dostali tym razem 1,3% głosów.

Partia nie prowadziła później aktywniejszej działalności. W marcu 2022, w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę, działalność ugrupowania z uwagi na jego związki z Rosją została zawieszona[2]. Wszczęto następnie postępowanie sądowe celem delegalizacji ugrupowania[3]. We wrześniu 2022 Sąd Najwyższy w wyniku odwołania ze strony PSPU zmienił częściowo decyzję sądu administracyjnego, utrzymując ją w zakresie samej delegalizacji[4].

Wyniki wyborcze

edytuj
 
 
 
 
1998 2002 2006 2007

Przypisy

edytuj
  1. Ruth Wodak, Majid KhosraviNik, Brigitte Mral: Right-Wing Populism in Europe: Politics and Discourse. Londyn: Bloomsbury Academic, 2013, s. 251. (ang.).
  2. NSDC bans pro-Russian parties in Ukraine. ukrinform.net, 22 marca 2022. [dostęp 2022-04-17]. (ang.).
  3. Суд заборонив ОПЗЖ. pravda.com.ua, 20 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-20]. (ukr.).
  4. Wiktorija Karpinśka: Верховний суд остаточно заборонив партію Наталії Вітренко. chesno.org, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-27]. (ukr.).

Bibliografia

edytuj