Potulice (województwo kujawsko-pomorskie)

wieś w województwie kujawsko-pomorskim

Potulice (do XVIII wieku Kantowo) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią.

Potulice
wieś
Ilustracja
Kościół Zwiastowania
Najświętszej Maryi Panny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

nakielski

Gmina

Nakło nad Notecią

Liczba ludności (III 2011)

1477[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

89-120[3]

Tablice rejestracyjne

CNA

SIMC

0092491

Położenie na mapie gminy Nakło nad Notecią
Mapa konturowa gminy Nakło nad Notecią, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Potulice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Potulice”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Potulice”
Położenie na mapie powiatu nakielskiego
Mapa konturowa powiatu nakielskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Potulice”
Ziemia53°07′29″N 17°41′26″E/53,124722 17,690556[1]

Podział administracyjny

edytuj

W latach 1950–1975 miejscowość administracyjnie należała do tzw. dużego województwa bydgoskiego, a w latach 1975–1998 do tzw. małego województwa bydgoskiego.

Demografia

edytuj

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 1477 mieszkańców[2]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Nakło nad Notecią.

Historia

edytuj

Dawna wieś folwarczna, do 1932 roku była w rękach rodziny Potulickich. Po śmierci ostatniej z rodu, hr. Anieli Potulickiej, liczący ponad 6 tys. ha majątek został przekazany jako fundacja Katolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu. W okresie okupacji niemieckiej wieś została włączona w granice III Rzeszy; założono tu niemiecki obóz przesiedleńczy i obóz pracy Lebrechtsdorf. W latach 1945–1950 w Potulicach znajdował się Centralny Obóz Pracy dla Niemców, powołany przez Wydział Więziennictwa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W roku 1951 utworzono w nim Zakład Karny (ZK) dla mężczyzn. Wielokrotnie modernizowany i przysposobiony dla potrzeb Służby Więziennej. Od 13 grudnia 1981 do 30 marca 1982 obóz internowania dla działaczy NSZZ „Solidarność” Regionu Bydgoskiego i Regionu Toruńskiego. Obecnie ZK Potulice jest jednostką dla skazanych odbywających karę pierwszy raz.[4]

Zabytki

edytuj
  • Zespół pałacowo-parkowy w Potulicach – wzniesiony w XIX wieku dla Kazimierza Potulickiego; neogotycki pałac wybudowano według projektu Henryka Marconiego i Stanisława Hebanowskiego.
  • Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny – pierwotnie kaplica pałacowa, wzniesiona w 1868 roku. Obiekt, wzniesiony w stylu klasycystycznym, mieści kryptę rodu Potulickich; spoczywa tu także ostatnia z rodu hr. Aniela Potulicka. Po II wojnie światowej przekształcony w magazyn. Od roku 1980 pełni funkcję kościoła parafialnego Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny o. chrystusowców[5]. Od roku 2009 poddawany renowacji (więźba dachowa i poszycie, sufit, ściany, elewacje). W krypcie groby hrabiów Potulickich, w tym: ostatniej z rodu Anieli Potulickiej.
  • Cmentarz wojenny – zlokalizowany na terenie byłego obozu przesiedleńczego i pracy (podobóz Stutthofu), mieści pochówki około 1300 osób.

Pomniki przyrody

edytuj

We wsi rośnie okazały Dąb im. Władysława Szafera o obwodzie 736 cm (w roku 2011)[6].

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 109446
  2. a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 972 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Zakład Karny Potulice. sw.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-18)]..
  5. Potulice – Parafia pw. Zwiastowania NMP. diecezja.bydgoszcz.pl. [dostęp 2017-05-03].
  6. Krzysztof Borkowski. Polskie drzewa. 2014. DALPO. s. 132.

Linki zewnętrzne

edytuj