Potyczka pod Barłogami

Potyczka pod Barłogami – potyczka partyzancka stoczona 9 lipca 1943 przez oddziały Batalionów Chłopskich i Gwardii Ludowej z niemiecką ekspedycją karną pacyfikującą wieś Barłogi[1].

Potyczka pod Barłogami
II wojna światowa
Ilustracja
Barłogi - po potyczce i niemieckiej pacyfikacji
Czas

9 lipca 1943

Miejsce

Barłogi i teren wokół miejscowości

Terytorium

Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)

Przyczyna

pacyfikacja wsi Barłogi

Strony konfliktu
Gwardia Ludowa
Bataliony Chłopskie
 III Rzesza
Dowódcy
Zygmunt Kozak
Siły
oddziały partyzanckie Batalionów Chłopskich i Gwardii Ludowej. oddziały żandarmerii niemieckiej i granatowej policji.
Straty
3 zabitych 7 zabitych
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia51°25′32,7″N 22°11′54,0″E/51,425750 22,198333

Przebieg bitwy edytuj

Po odkryciu niemieckiego planu pacyfikacji wsi Barłogi, dowództwo kwaterujących w pobliżu oddziałów Batalionów Chłopskich i Gwardii Ludowej podjęło decyzje o przeciwdziałaniu pacyfikacji. Z zasadzki zaatakowano niemiecką ekspedycję karną. Doszło do walk w czasie których poległo 3 żołnierzy Batalionów Chłopskich.

W czasie walk ludność wsi zdążyła się ewakuować. Z powodu zbyt szczupłych sił partyzanci zmuszeni zostali do odwrotu. Wieś została spalona. Straty w ekspedycji karnej oceniano na 7 zabitych.

Upamiętnienie edytuj

W Barłogach w okresie Polski Ludowej umieszczono płytę z napisem upamiętniającym partyzanckie walki[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: MON, 1977.
  • Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988.