Powiat kobryński
Powiat kobryński, powiat w województwie poleskim II Rzeczypospolitej. 12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z powiatu wyłączono gminy: Imienin, Wołowce, Chomsk, Drohiczyn, Braszewicze, Osowce, Odryżyn, Worocewicze, Janów, Motol, Drużyłowicze i Berdzież do nowo utworzonego powiatu drohiczyńskiego[1].
| powiat | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Siedziba | |||
| Powierzchnia |
3545 km² | ||
| Populacja (1931) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
32 os./km² | ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
| |||
Położenie na mapie województwa
| |||
Powiat datowany od Zygmunta I Starego, który księstwo kobryńskie (dotąd we władaniu Kobryńskich) przyłączył do województwa podlaskiego (po 1566 roku włączony do województwa brzeskolitewskiego). W trakcie zaborów w guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego.
Jego siedzibą było miasto Kobryń. W skład powiatu wchodziło 15 gmin wiejskich, 1 miasto i 2 miasteczka.
Demografia edytuj
W grudniu 1919 roku powiat kobryński okręgu brzeskiego ZCZW zamieszkiwało 107 814 osób. Na jego terytorium znajdowało się 650 miejscowości, z których 6 miało 1–5 tys. mieszkańców i jedna miała ponad 5 tys. mieszkańców. Był nią Kobryń z 8835 mieszkańcami[2].
Oświata edytuj
W powiecie kobryńskim okręgu brzeskiego ZCZW, w roku szkolnym 1919/1920 działały 74 szkoły powszechne i 3 szkoły średnie. Ogółem uczyło się w nich 6895 dzieci i pracowało 140 nauczycieli[3].
Podział administracyjny edytuj
Gminy edytuj
- gmina Antopol
- gmina Błoty (do 1928)
- gmina Dywin
- gmina Dziatkowicze (od 1928)
- gmina Horodec
- gmina Iłosk (do 1928)
- gmina Kobryń (od 1928)
- gmina Lelików (od 1926)[4]
- gmina Matiasy (lub gmina Matjasy) (od 1926)[5]
- gmina Mokrany (do 1928)[6]
- gmina Nowosiółki
- gmina Oziaty
- gmina Podolesie (siedziba: Jeremicze)
- gmina Pruska (do 1928)
- gmina Rohoźna (lub gmina Rohożna) (do 1928)
- gmina Siechnowicze (do 1928)
- gmina Stryhowo (do 1928)
- gmina Tewle (od 1928)
- gmina Zbirohi (lub gmina Zbirogi) (do 1928)
- gmina Ziołowo (do 1928)
- gmina Żabinka (od 1928)
Miasta edytuj
Starostowie edytuj
- Florentyn Andracki (1920-)[7]
- Erazm Stefanus (1936)[8]
Zobacz też edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Powiat kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 207.
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 47
- ↑ I. Tablice ogólne. W: Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 25, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.
- ↑ Joanna Gierowska-Kałłaur: Rozdział VII. Szkolnictwo na ziemiach podległych Zarządowi Cywilnemu Ziem Wschodnich. W: Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 243. ISBN 83-88973-60-6. (pol.).
- ↑ Przyłączona 15 grudnia 1926 r. z powiatu koszyrskiego (Dz.U. z 1926 r. nr 66, poz. 391)
- ↑ Przyłączona 1 stycznia 1926 r. z powiatu prużańskiego (Dz.U. z 1925 r. nr 90, poz. 635)
- ↑ 12 kwietnia 1928 r. została zniesiona, a jej terytorium włączone do gminy Wielkoryta w powiecie brzeskim z wyjątkiem wsi Osowa i Lachowce włączonych do gminy Małoryta w powiecie brzeskim (Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427).
- ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, Nr 1 z 20 października 1920.
- ↑ Wykaz kierowników wojewódzkich i powiatowych władz administracji ogólnej. Stan na 11.XI.1936, s. 3 Dz. Urz. Min. Spraw Wewn. nr 32 z 10 listopada 1936 r. [dostęp 2022-09-22].
Bibliografia edytuj
- Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 50, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.
- Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 447. ISBN 83-88973-60-6.