Powiat tarnobrzeski (Galicja)

Powiat tarnobrzeski - dawny powiat kraju koronnego Królestwo Galicji i Lodomerii, istniejący w latach 1867-1918.

Siedzibą c.k. starostwa był Tarnobrzeg (podawano też Dzikoów^[1]). Powierzchnia powiatu w 1879 roku wynosiła 9,2592 mil kw. (532,77 km²), a ludność 59 239 osób. Powiat liczył 109 osad, zorganizowanych w 70 gmin katastralnych.

Na terenie powiatu działały 2 sądy powiatowe - w Tarnobrzegu i Rozwadowie.

Starostowie powiatuEdytuj

Komisarze rządowiEdytuj

Józef Salamon (1871)
Michał Panciewicz (1879)
Jan Gachowski, Włodzimierz Ławrowski (1882)

Komisarze powiatowiEdytuj

Eugeniusz Strzyżowski (1917)^[3]

PrzypisyEdytuj

↑ Ziemie polskie. „Gazeta Narodowa”. Nr 73, s. 2, 9 maja 1863.
↑ Sławomir Stępak. Z dziejów władz powiatowych w Tarnobrzegu. „Tarnobrzeskie Zeszyty Historyczne”. Nr 23, s. 27, 2003.
↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 92 z 22 kwietnia 1917.

BibliografiaEdytuj

"Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879", Lwów 1879

[1] Ziemie polskie. „Gazeta Narodowa”. Nr 73, s. 2, 9 maja 1863.

[2] Sławomir Stępak. Z dziejów władz powiatowych w Tarnobrzegu. „Tarnobrzeskie Zeszyty Historyczne”. Nr 23, s. 27, 2003.

[3] Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 92 z 22 kwietnia 1917.

[1]

[2]

[3]