Powierzchnia nośna płata

Powierzchnia nośna płata – powierzchnia rzutu płata nośnego statku powietrznego na płaszczyznę poziomą, dająca siłę nośną. Powierzchnia nośna płatów stanowi główną powierzchnię odniesienia podczas wykonywania większości obliczeń związanych z aerodynamiką i mechaniką lotu. W literaturze zwykle oznaczana jest literą S.

Dla skrzydła prostokątnego wzór na jego powierzchnię nośną jest następujący:

$S=b*c$

gdzie:
b – rozpiętość skrzydła
c – długość rzutu poziomego cięciwy skrzydła.

Zobacz też

• siła nośna

Bibliografia

• Władysław Fiszdon: Mechanika lotu