Prawa pasażera
Prawa pasażera — zagwarantowane aktem prawnym rangi ustawowej niezbywalne prawa przysługujące pasażerom środków komunikacji zbiorowej, których podróż ma jakikolwiek związek z terytorium danego państwa albo organizacji ponadnarodowej. Celem tych praw jest ochrona podstawowych interesów pasażerów w przypadku niedogodności spotykających ich w przypadku zakłócenia ich planu podróży. Najważniejsze z nich to: prawo do opieki, prawo do zmiany planu podróży lub rezygnacji z niej za zwrotem pełnego kosztu biletu.
Prawa pasażera w transporcie lotniczym określone są przepisami prawa:
- międzynarodowego:
- konwencja o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, sporządzona w Montrealu dnia 28 maja 1999 r. (Dz.U. z 2007 r. nr 37, poz. 235);
- wspólnotowego:
- rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.Urz. WE L 46 z 17 lutego 2004 r., s.1)[1];
- rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty i informowania pasażerów korzystających z transportu lotniczego o tożsamości przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz oraz uchylające art. 9 dyrektywy 2004/36/WE (Dz.Urz. WE L 344 z dn. 27 grudnia 2005 r., s.15)[2];
- rozporządzenia (WE) nr 1107/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie praw osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą (Dz.Urz. WE L 204 z dn. 26 lipca 2006 r., s.1)[3].