Pride Shockwave
Dynamite! Summer Night Fever in Kokuritsu, na międzynarodowym rynku PPV promowana jako PRIDE Shockwave – gala mieszanych sztuk walki i kick-boxingu zorganizowana wspólnie przez spółkę DSE (właściciel PRIDE FC) i organizację K-1. Rozegrano na niej pięć walk MMA na zasadach PRIDE FC, dwie walki kick-boxerskie na zasadach K-1 oraz jeden pojedynek na specjalnych zasadach grapplingu. Rozgrywki na Stadionie Olimpijskim w Tokio oglądało na żywo ponad 70 000 widzów (oficjalnie 91 108), co jest rekordem dla zawodów MMA[1][2].
| Organizator | |
|---|---|
| Data | |
| Miejscowość | |
| Arena | |
| Liczba widzów |
ok. 71 000 |
Wyniki walk edytuj
- Walka #1 (MMA, 3x5 min):
Wanderlei Silva vs 
Tatsuya Iwasaki
- Zwycięstwo Silvy przez KO (ciosy pięściami), 1:16 1R.
- Walka #2 (MMA, 3x5 min):
Jerrel Venetiaan vs Daijiro Matsui
- Zwycięstwo Venetiaana przez niejednogłośną decyzję sędziów (2-1)
- Walka #3 (MMA, 3x5 min):
Gary Goodridge vs Lloyd Van Dams
- Zwycięstwo Goodridge'a przez TKO (walka zatrzymana przez sędziego), 3:39 1R.
- Walka #4 (K-1, 5x3 min): Semmy Schilt vs Ernesto Hoost
- Sędziowie przyznali remis.
- Walka #5 (K-1, 3x3 min):
Jérôme Le Banner vs 
Don Frye
- Zwycięstwo Le Bannera przez KO (prawy sierpowy), 1:30 1R.
- Walka #6 (MMA, 1x10 i 2x5 min): Antônio Rodrigo Nogueira vs Bob Sapp
- Zwycięstwo Nogueiry przez poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy), 4:03 2R.
- Walka #7 (grappling, 2x10 min): Hidehiko Yoshida vs Royce Gracie
- Zwycięstwo Yoshidy przez techniczne poddanie (duszenie sode guruma jime), 7:24 1R.
- Walka wieczoru (MMA, 3x5 min):
Mirko Filipović vs Kazushi Sakuraba
- Zwycięstwo Filipovicia przez TKO (walka zatrzymana przez lekarza), 5:00 2R.
Przypisy edytuj
- ↑ PRIDE Fighting Championships. [dostęp 2009-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-04)]. (ang.).
- ↑ UFC 68 Breaks North American Attendance Record. [dostęp 2009-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-28)]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalne wyniki (ang.)
- Opis walk (jap.)