Pro Arte et Studio – (z łac. „sztuce i nauce”) – miesięcznik młodzieży akademickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Pro Arte et Studio
Pismo młodzieży akademickiej
Ilustracja
Okładka pierwszego numeru „Pro Arte et Studio”
(marzec 1916)
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Królestwo Polskie
 Polska

Adres

Warszawa
ul. Moniuszki 2 m. 36

Tematyka

literatura

Pierwszy numer

marzec 1916

Ostatni numer

wrzesień 1919

OCLC

169992973

Historia i profil edytuj

Tytuł ukazał się w marcu 1916. Redaktorem przez kilkanaście początkowych miesięcy był Edward Boyé. Na początku pismo było eklektyczne: estetyzujące i tradycjonalistyczne. Pomimo to już wtedy publikowali na jego łamach Jan Lechoń i Julian Tuwim. Jednak już w 1917 (miała wtedy miejsce rewolucja pałacowa w redakcji) profil pisma lekko się zmienił, zwiększyły się wpływy formującej się już wówczas grupy preskamandryckiej. W skład kierownictwa pisma wchodzili wtedy: Mieczysław Grydzewski, Jan Lechoń, Władysław Zawistowski, Zdzisław Dytel i Zygmunt Karski. W piśmie dominowały już dążenia, które później określiły skamandrycki model poezji. Po burzy spowodowanej publikacją Wiosny Tuwima[1] i dalszych zmianach w składzie redakcji (od listopada 1917 do marca 1918) dominacja skamandrytów była już zdecydowana.

W styczniu 1919 czasopismo zmieniło nazwę na „Pro Arte”, a jego redaktorem naczelnym został, aż do ostatniego numeru, który ukazał się we wrześniu 1919, Jan Lechoń. W tym czasie pismo nabrało bardziej antytradycjonalistycznego charakteru. Główną rolę odgrywali w nim Mieczysław Grydzewski oraz piątka poetów: Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Julian Tuwim, Kazimierz Wierzyński, związanych z kawiarnią artystyczną „Pod Picadorem”.

Przypisy edytuj

  1. Krystyna Ratajska, Spór o „Wiosnę” Juliana Tuwima. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2024-03-02]. (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj