Progress D-18T
Progress D-18T lub Łotariew D-18T – trójwałowy turbowentylatorowy, dwuprzepływowy silnik lotniczy o dużym stosunku dwuprzepływowości. Zaprojektowany w Związku Radzieckim, obecnie wytwarzane są przez ukraińską firmę Iwczenko-Progress do zastosowania na dużych samolotach transportowych. Silniki te napędzały transportowy samolot An-225 – największy używany samolot świata[1]. Silnik posiada odwracacz ciągu.
Silnik D-18T zamontowany na samolocie An-124 Rusłan | |
Dane podstawowe | |
Typ | |
---|---|
Kraj pochodzenia | |
Producent | |
Pierwsze testy |
1982 |
Zastosowanie | |
Liczba egzemplarzy |
188[1] |
Dane techniczne | |
Średnica |
2,33 m |
Długość |
5,4 m |
Wysokość |
2,79 m |
Masa |
4100 kg |
Osiągi | |
Ciąg |
229,77 kN |
Spręż |
27,5 |
Współczynnik dwuprzepływowości |
5,7 |
Temperatura przed turbiną |
1327 °C |
Historia
edytujSilnik został zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Iwczenko-Progress, wytwarzany w ukraińskiej fabryce Motor-Sicz w Zaporożu. Był to pierwszy radziecki silnik odrzutowy, który osiągał ciąg powyżej 200 kN.[1]
- 19 września 1980 – pierwsze naziemne testy silnika
- 24 grudnia 1982 – pierwszy lot (silnik zabudowany na samolocie An-124)
W 2009 eksploatowano 188 silników D-18T o łącznym nalocie wynoszącym ponad 1 milion godzin.
Samoloty
edytujSamoloty, które napędzane są przez silniki D-18T[1]
Samolot | Liczba silników | Kraj pochodzenia | Zdjęcie |
---|---|---|---|
An-124 | 4 | ZSRR/ Ukraina | |
An-225 | 6 | ZSRR/ Ukraina |