Projekcja Fischera
wzór projekcyjny, w którym przyjmuje się, że wiązania narysowane pionowo znajdują się pod płaszczyzną rzutu, a wiązania poziome – ponad tą płaszczyzną
Projekcja Fischera − rodzaj projekcji chemicznej umożliwiającej prezentację konfiguracji absolutnej enancjomerów i diastereoizomerów.
Nazwa projekcji pochodzi od nazwiska noblisty Emila Fischera[1].
Wzór projekcyjny Fischera powstaje przez rzutowanie na płaszczyznę cząsteczki ustawionej następująco:
- pionowo do płaszczyzny rzutowania,
- atom centralny znajduje się w płaszczyźnie papieru,
- atomy leżące powyżej i poniżej atomu centralnego znajdują się pod płaszczyzną papieru,
- atomy leżące z lewej i z prawej strony atomu centralnego znajdują się nad płaszczyzną papieru,
- atom o najniższym lokancie znajduje się na górze.
Wzór cząsteczki w projekcji Fischera można obracać jedynie o 180° wokół osi prostopadłej do płaszczyzny papieru. Obrócenie go o 90° prowadzi do otrzymania wzoru drugiego enancjomeru.