Prosieczne
Prosieczne (słow. Prosečné, gwar. Prosečná, Prosečnô, 1372 m) – wybitny szczyt w Górach Choczańskich w Karpatach Zachodnich na Słowacji. Jest najwyższy w tzw. grupie Prosiecznego i najwyższy w ogóle w całych Górach Choczańskich poza Grupą Wielkiego Chocza[1]. Sam masyw Prosiecznego wznosi się we wschodniej części grupy, pomiędzy Doliną Prosiecką na zachodzie a krótką, suchą dolinką Príslop na wschodzie. Poza tą ostatnią i zamykającą ją przełączką Ostruhy (też: Ostruky lub Długołącki Przysłop; 1085 m) do masywu Prosiecznego nawiązuje ramię ze szczytami Czarna Hora (Čierna hora, 1098 m) i Hradkowa (Hrádkovo) (1206 m), opadającymi ku wschodowi już ku Dolinie Kwaczańskiej[2]. Głębokie wcięcie suchej doliny Príslop dobrze jest widoczne z szosy Liptowskie Maciaszowce – Liptowska Sielnica.
 Prosieczne, widok z drogi do Prosieka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1372 m n.p.m. |
Położenie na mapie Słowacji  | |
 49°10′30,0″N 19°30′47,8″E/49,175000 19,513278
| |
Prosieczne tworzy nieco wydłużony grzbiet przebiegający z południowego zachodu na północny wschód, z dwoma słabo wyodrębnionymi wierzchołkami (wyższy jest północno-wschodni). Zachodnie stoki opadają do Doliny Prosieckiej, południowo-wschodnie do miejscowości Prosiek na Kotlinie Liptowskiej, północno-zachodnie do Svoradu i Doliny Borowianki. Jest niemal całkowicie zalesione, jedynie na grzbiecie między wierzchołkami znajdują się niewielkie i zarastające polany. W południowo-wschodnie stoki wcinają się trzy suche żleby[1].
Prosieczne zbudowane jest z mocno pofałdowanych, grubych warstw wapieni i dolomitów środkowego triasu, przez geologów zaliczanych do płaszczowiny choczańskiej. W stokach widoczne są liczne urwiste ściany, turnie i skałki.
Zachodnie zbocza masywu Prosiecznego, opadające ku Dolinie Prosieckiej, są objęte ochroną w rezerwacie przyrody Dolina Prosiecka.
Turystyka edytuj
Szczyt Prosiecznego dostępny jest zielono 
znakowanym szlakiem turystycznym: rozdroże w Dolinie Borowianki – Czarna Hora – Prosieczne – Svorad. Czas przejścia 3h, ↓ 2.50 h[3] Pomimo tego odwiedzany jest niezbyt często: turyści odwiedzają głównie doliny otaczające Prosieczne: Prosiecką, Kwaczańską i Borowianki[2]. Dodatkowym utrudnieniem w 2. dekadzie XXI w. były rozległe wiatrołomy, jakie powaliły znaczne obszary lasów w masywie Prosiecznego, oraz prowadzone w ich następstwie przez leśników prace porządkowe - m.in. w 2017 r. wymieniony wyżej szlak był zamknięty[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Turystyczna mapa Słowacji. [dostęp 2011-06-10].
- ↑ a b Szczerba Tadeusz: Choczańskie Wierchy i okolica. Przewodnik turystyczny. Wydawnictwo Ryszard M. Remiszewski – RMR, Gliwice 2001, ISBN 83-904352-9-2
- ↑ Na podstawie słowackich tabliczek informacyjnych
- ↑ Barański Mirosław J.: Wąwozy Gór Choczańskich, w: „Gazeta Górska” R. XXV, nr 3 (99), lato 2017, s. 36-41.
Bibliografia edytuj
- Hochmuth Zdenko a kolektív: Chočské vrchy – Liptovská Mara. Turistický sprievodca ČSFR č. 42, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1990.
- Chočské vrchy. Vodná nádrž Liptovská Mara. Turistická mapa 1:50 000, wyd. VKÚ Harmanec, 1997, ISBN 80-85510-84-7.
- The Chočské vrchy and Roháče Mts. Hiking map 1:50 000, Tatraplan nr 5008, 4th edition, wyd. BBKart, s.r.o., banská Bystriva 2015, 978-80-89134-27-4;
- Zygmańska Barbara: Góry Choczańskie. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 2003 ISBN 83-7005-455-2.
