Prozodia
strona ujednoznaczniająca
Prozodia (gr. προσωδία „pieśń z akompaniamentem”)[1] – brzmieniowe właściwości mowy nakładające się na głoskowy, sylabiczny i wyrazowy ciąg wypowiedzi. Należą do nich akcent, intonacja i iloczas[2]. Niekiedy w poezji pojęcie prozodii jest używane jako synonim metrum[3]. Nadaje językowi znaczenie emocjonalne (prozodia afektywna) i odnosi się do znaczenia semantycznego (prozodia przyimkowa np. „spóźniony na lot”, a „spóźniony nalot”). [4]
Inne znaczeniaEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kazimierz Ożóg, Ustna odmiana języka ogólnego, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 91.
- ↑ Ostaszewska 2000 ↓, s. 95.
- ↑ a b Hasło w encyklopedii WIEM Onetu, dostęp 19-06-2016
- ↑ J.L. Cummings, M. S. Mega "Neuropsychiatria", Urban&Partner, Wrocław 2005, wyd.1
- ↑ TAXI, dostęp 19-06-2016
- ↑ Macquarie University, dostęp 19-06-2016
BibliografiaEdytuj
- Danuta Ostaszewska: Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-12992-1.