Prozodia

Prozodia (gr. Προσωδία - pieśń z akompaniamentem)^[1] – brzmieniowe właściwości mowy nakładające się na głoskowy, sylabiczny i wyrazowy ciąg wypowiedzi. Należą do nich akcent, intonacja i iloczas^[2]. Niekiedy w poezji pojęcie prozodii jest używane jako synonim metrum^[3].

Inne znaczeniaEdytuj

W muzyce mianem prozodii określana jest właściwa relacja akcentów słownych i muzycznych, które powinny być zgodne^[4].
Dyscyplina naukowa zajmująca się brzmieniowymi zjawiskami wiersza – zagadnieniami akcentu, iloczasu, intonacji^[3].
W informatyce intonacja syntezowanej mowy^[5].

PrzypisyEdytuj

↑ Kazimierz Ożóg, Ustna odmiana języka ogólnego, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 91.
↑ Ostaszewska 2000 ↓, s. 95.
↑ ^a ^b Hasło w encyklopedii WIEM Onetu, dostęp 19-06-2016
↑ TAXI, dostęp 19-06-2016
↑ Macquarie University, dostęp 19-06-2016

BibliografiaEdytuj

Danuta Ostaszewska: Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-12992-1.

[1] Kazimierz Ożóg, Ustna odmiana języka ogólnego, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 91.

[CITEREFOstaszewska200095-2] Ostaszewska 2000 ↓, s. 95.

[WIEM-3] Hasło w encyklopedii WIEM Onetu, dostęp 19-06-2016

[4] TAXI, dostęp 19-06-2016

[5] Macquarie University, dostęp 19-06-2016

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]