Przełączka za Czarną Basztą
Przełączka za Czarną Basztą (słow. Štrbina za Čiernou baštou[1]) – przełęcz w Czarnym Grzbiecie w słowackiej części Tatr Wysokich, odgałęziającym się na północny wschód od grani głównej w wierzchołku Czarnego Szczytu. Siodło oddziela kopułę szczytową Czarnego Szczytu na południowym zachodzie od Czarnej Baszty na północnym wschodzie, znajduje się tuż poniżej tego ostatniego wzniesienia[2].
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′20,2″N 20°12′09,5″E/49,205611 20,202639
| |
Przełączka za Czarną Basztą i sama Czarna Baszta położone są w północnej części Czarnego Grzbietu i stanowią jej krawędź, poniżej której stoki obrywają się do Doliny Jastrzębiej. Na południe od tych obiektów rozciąga się Wyżnia Czarna Galeria – jedna z trzech płaśni, nazywanych Czarnymi Galeriami. Z przełęczy opada na północ długi i urwisty żleb, mający swój wylot w Danielowym Ogrodzie w Dolinie Jastrzębiej. Urwiska podcinające Czarny Grzbiet i Czarne Galerie aż po ten żleb to Danielowy Mur[2].
Na Przełączkę za Czarną Basztą nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło od północnego wschodu z Doliny Dzikiej, w poprzek Czarnego Grzbietu, i jest dosyć łatwa (0+ w skali UIAA)[2].
Pierwsze wejścia na przełęcz miały miejsce podczas wejść na Czarny Szczyt, brak jednak na ich temat dokładnych informacji[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-15].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 118–120, 150–151. ISBN 83-217-2472-8.