Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Albanii

lista w projekcie Wikimedia

Pierwszym polskim przedstawicielem dyplomatycznym, akredytowanym w Albanii był Władysław Günther-Schwarzburg, poseł polski w Atenach, który w 1937 uzyskał także akredytację na obszar Albanii. Günther-Schwarzburg reprezentował Polskę w 1938 na ślubie władcy Albanii Zoga I z ks. Geraldine Apponyi. Do 1939 nie doszło do utworzenia w Tiranie stałej polskiej misji dyplomatycznej[1].

Ponowne nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Polską a Albanią nastąpiło 6 listopada 1945, w lipcu 1954 podniesiono rangę przedstawicielstw do poziomu ambasad. Do 1949 stronę polską reprezentował ambasador polski w Belgradzie, akredytowany także w Tiranie. W 1949 w Tiranie pojawił się pierwszy polski przedstawiciel dyplomatyczny – Bolesław Jeleń.

W lutym 1966 rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uznał działalność ówczesnego ambasadora Ludowej Republiki Albanii Koço Priftiego za niezgodną z przyjętymi normami i zwyczajami międzynarodowymi, co spowodowało uznanie go za persona non grata. W ramach retorsji strona albańska wydaliła ówczesnego ambasadora w Tiranie – Stanisława Rogulskiego. Incydent ten spowodował pogorszenie stosunków polsko-albańskich i czasowe odwołanie ambasadorów, a w konsekwencji obniżenie rangi wzajemnych stosunków, trwające aż do 1990. Polska ambasada mieści się obecnie w oddzielnym budynku w Tiranie (większość ambasad zajmuje zamknięty kwartał miasta), w budynku przy Rruga e Durrësit 123.

Wykaz polskich ambasadorów w Albanii edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Poprzedni Ambasadorowie [online], tirana.msz.gov.pl [dostęp 2018-05-26] (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator, tom 1, red. Krzysztof Szczepanik et al., Warszawa 2007.
  • Robert Skobelski: Polityka PRL wobec państw socjalistycznych w latach 1956–1970. Poznań: 2010. ISBN 978-83-7177-606-9.