Przemysław Witkowski (dziennikarz)

Przemysław Witkowski (ur. 17 stycznia 1982 we Wrocławiu) – dziennikarz, publicysta i poeta, absolwent stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Wrocławskim, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, nauczyciel akademicki, od 2024 doradca ministra w gabinecie politycznym Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[1] i zastępca dyrektora w Instytucie Myśli Politycznej im. Gabriela Narutowicza[2]

Przemysław Witkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1982
Wrocław

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Dziedzina sztuki

poezja, esej

Nagrody

laureat XV Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina

Wykłady

edytuj

Wykładał w Instytucie Studiów Międzynarodowych, Akademii Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej, Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu i Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego[3]. Występował z wykładami również na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu[4][5] i Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[potrzebny przypis]. Obecnie uczy w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego[6] i Collegium Civitas w Warszawie[7], gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych.

Badania

edytuj

Jest specjalistą od ruchów i grup radykalnych, zarówno lewicowych[potrzebny przypis] i prawicowych, również tych o charakterze mieszanym. Zajmuje się także związkami ideologii i popkultury w filmie, serialu telewizyjnym, komiksie, muzyce rozrywkowej, ze szczególnym naciskiem na propagandę polityczną, w szczególności polską oraz kwestiami mniejszości etnicznych i religijnych w Polsce i regionie, a także ich znaczeniu politycznym[8].

Publicystyka

edytuj

Publikował w gazetach takich jak: „Polityka”, „Krytyka Polityczna”, „Przegląd”, „Trybuna”, „Bez Dogmatu”, „Gazeta Wyborcza”, „Przekrój”, „Odra”, „Vice”, „Dialog”, „Polska. The Times” oraz w polskiej edycji „Le Monde diplomatique” i portalu OKO.press, a także „Visegrad Insight” i „Prosa”. Jest członkiem zespołu Krytyki Politycznej[9].

Twórczość literacka

edytuj

Publikował wiersze w pismach takich jak: „Twórczość”, „Tygodnik Powszechny”, „Gazeta Wyborcza”, „Odra”, „Wakat”, „Kresy”, „Akcent”, „Tygiel Kultury”, „Pogranicza”, „Topos”, „Portret”. Współredagował młodopoetycką antologię dolnośląską Ziemie uzyskane. Tłumaczył teksty PJ Harvey do spektaklu muzycznego Route 67/Jeśli tylko tyle jest duetu Justyna Wasilewska/Thomas Harzem, który wystawiony został podczas 31. Przeglądu Piosenki Aktorskiej[10][11]. W latach 2008–2016 redagował „młodoliteracki” dział miesięcznika „Odra” (8. Arkusz Odry). W latach 2008–2016 organizował we Wrocławiu Mikrofestiwal Nowej Literatury Polskiej[12]. Występował na największych polskich festiwalach poetyckich takich jak Port Literacki Wrocław[13], Manifestacje Poetyckie[14], Poznań Poetów[15] i na szczecińskim festiwalu teatralnym Kontrapunkt[16]. Jego wiersze tłumaczono na słowacki, angielski, francuski, ukraiński, serbski, węgierski i czeski.

Życie prywatne

edytuj

Syn prof. Andrzeja Witkowskiego. W 2009 zawarł z poetką Iloną Jakubowską małżeństwo humanistyczne, ceremonię pod patronatem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów[17]. W 2015 roku rozwiedli się. Mieszka we Wrocławiu i Warszawie.

25 lipca 2019 został pobity we Wrocławiu na wysokości Mostów Trzebnickich z powodu przeciwstawienia się homofobicznym, nienawistnym hasłom[18][19]. Sprawca, który został zatrzymany kilka dni później, złamał mu kość jarzmową i nos. W listopadzie 2019 roku sąd skazał Macieja K. za pobicie Witkowskiego na rok bezwzględnego więzienia i 5 tys. złotych grzywny[20][21].

Publikacje

edytuj

Poezja

edytuj
  • Lekkie czasy ciężkich choróbBiuro Literackie, Wrocław, 2009
  • PreparatyBiuro Literackie, Wrocław, 2010
  • D’une ville l’autre/Z miasta w miasto, nuit myrtide, Lille, 2013 (wraz z Dimitrim Vazemskym);
  • Taniec i AkwizycjaWarstwy, Wrocław, 2017

Monografie naukowe

edytuj
  • Laboratorium przemocy. Polityczna Historia Romów[23]Książka i Prasa, Warszawa, 2020
  • The Polish Independence March as a Contact Hub and a Model for European ExtremismCounter Extremism Project, Nowy JorkBerlin, 2023
  • Śmierć Wrogom Ojczyzny. Anatomia polityczna uczestników Marszu NiepodległościKsiążka i Prasa, Warszawa, 2023
  • Szpryca i Czipowanie. Polityczny wymiar ruchów sprzeciwu wobec obowiązku szczepień i sieci telefonii piątej generacjiKsiążka i Prasa, Warszawa, 2024

Zbiory rozmów

edytuj

Publicystyka

edytuj
  • Partia rosyjskaArbitror, Warszawa, 2023

Nagrody i wyróżnienia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Przemysław Witkowski. bip.mkidn.gov.pl, 2024-02-07. [dostęp 2024-04-08]. (pol.).
  2. Przemysław Witkowski: Kaczyński będzie prowadził swoją trzódkę ku naszemu nieszczęściu, dopóki nie pokona go biologia. gazeta.pl, 2024-05-30. [dostęp 2024-07-30]. (pol.).
  3. Przemysław Witkowski, dziennikarstwo.uni.wroc.pl [dostęp 2021-05-06] [zarchiwizowane 2021-05-07] (pol.).
  4. PPGUAM – dydaktyka: Wykłady interdyscyplinarne [online], www.graniczne.amu.edu.pl [dostęp 2019-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-19].
  5. Wykład dr. Przemysława Witkowskiego [online], amu.edu.pl [dostęp 2021-06-02] (pol.).
  6. Śmierć wrogom ojczyzny [online], usosweb.chem.uw.edu.pl [dostęp 2021-05-06] (pol.).
  7. Witkowski Przemysław, dr [online], www.civitas.edu.pl [dostęp 2021-05-06] (pol.).
  8. Specjalizacje badawcze Przemysława Witkowskiego za stroną Collegium Civitas [online], Collegium Civitas [dostęp 2020-10-10].
  9. Przemysław Witkowski [online], krytykapolityczna.pl [dostęp 2017-01-09].
  10. „Route 67/Jeśli tylko tyle jest” Harzem/Wasilewska. Teatr Muzyczny 31 PPA. [dostęp 2012-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-21)].
  11. Jolanta Nabiałek: Piosenka aktorska w wersji gore. Teatralia Wrocław, 2010-03-23. [dostęp 2012-04-02].
  12. Punkt Informacji Kulturalnej: Mikrofestiwal – festiwal młodej literatury. pik.wroclaw.pl, 2010-11-16. [dostęp 2018-01-15].
  13. Biuro Literackie: Port Wrocław 2009. biuroliterackie.pl. [dostęp 2018-01-15].
  14. Korporacja Ha!art: Autorzy Ha!artu na VI manifestacjach poetyckich. ha.art.pl. [dostęp 2012-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
  15. Katarzyna Mucha: Poznań Poetów – E. P. i Przyjaciele. mmpoznan.pl. [dostęp 2012-04-10].
  16. Stowarzyszenie OFFicyna: OFFicyna w kontrapunkcie. Noc Performerów: 10 lat Rity Baum – działanie totalne 24/25.04. 2009. officyna.art.pl. [dostęp 2012-04-10].
  17. 13 małżeństwo humanistyczne. wyborcza.pl. [dostęp 2015-10-24].
  18. Magdalena Nałęcz, Przemysław Witkowski został pobity. „Nie przesadzałbym, że mamy do czynienia z falą terroru” [online], wiadomosci.wp.pl, 26 lipca 2019 [dostęp 2019-07-26] (pol.).
  19. Dziennikarz i wykładowca Przemysław Witkowski pobity, bo skrytykował homofobiczne graffiti [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-07-26] (pol.).
  20. Pobicie dziennikarza Przemysława Witkowskiego. Jest wyrok. [online], Polsat News [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  21. Skrytykował homofobiczne napisy, został pobity. Napastnik ma trafić do więzienia [online], TVN24 [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  22. Agnieszka Mrozik: Znamy zwycięzcę sondy na polską lewicową książkę 2017 roku!. lewica.pl. [dostęp 2018-01-26].
  23. Laboratorium przemocy. Polityczna historia Romów na stronie wydawnictwa. strona Le Monde Diplomatique edycja polska. [dostęp 2020-10-11].
  24. Łukasz Lipiński: Historia się powtórzy? Jaki będzie faszyzm, który nadchodzi. polityka.pl. [dostęp 2023-09-19].
  25. II „Wiosna Poetów”. strona Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. [dostęp 2012-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-04)].
  26. Spotkanie z poezją w ciągłym niedoczasie. Gazeta.pl Łódź, 2009-12-13. [dostęp 2012-04-02].
  27. oprac. A. M. Dzierżanowski: Kronika życia literackiego 2009. „Pomosty”. [dostęp 2012-04-10].
  28. Magdalena Kamińska: „Zamykam coś w preparat” – rozmowa z Przemysławem Witkowskim. PIK.wroclaw.pl, 2010-02-16. [dostęp 2018-01-15].
  29. oprac. B.Sadulski: Mikrofestiwal, czyli wyczulenie na brzmienie wiersza. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2018-02-27].
  30. oprac. A.Mrozik: Znamy zwycięzcę sondy na polską lewicową książkę 2017 roku!. lewica.pl. [dostęp 2018-02-27].
  31. oprac. M. Piekarska: wARTo 2018: Lektury obowiązkowe – nominowani w kategorii „literatura”. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2018-02-27].