Przeor
Przeor (łac. prior „przedni, naczelny”) – przełożony domu zakonnego lub wyższy duchowny, niebędący biskupem. Odpowiednikiem w zakonach i zgromadzeniach zakonnych żeńskich jest przeorysza.
Termin oznacza:
- przedstawiciela lub zastępcę opata w klasztorach monastycznych reguły św. Benedykta, np. benedyktynów, cystersów, trapistów i in.;
- przełożonego mniejszych lub niesamodzielnych klasztorów monastycznych;
- przełożonego klasztorów monastycznych innych reguł, np. dominikanów i paulinów;
- przełożonego jednostki administracyjnej w Niemczech do końca XVIII w., powiązanej z klasztorem. Przeor oprócz władzy duchownej spełniał rolę suwerena na określonym terytorium, przy czym nie zawsze musiał być członkiem zakonu, a jedynie duchownym diecezjalnym.
Odpowiednikiem przeora w zakonach franciszkańskich jest gwardian, a w zgromadzeniach zakonnych superior. Instytucja przeora przetrwała także w kościele anglikańskim i niektórych kościołach luterańskich [jakich?]. W kościele prawosławnym podobną funkcję spełnia igumen.
Klasztor lub jednostkę administracyjną, kierowaną przez przeora nazywa się przeoratem[1] lub przeorstwem[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ przeorat – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-12-24] (pol.).
- ↑ przeorstwo – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-12-24] (pol.).
Kontrola autorytatywna (tytuł kościelny):