Jako sekretarz generalny Komitetu Centralnego Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików), Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) i Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, oraz przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych a potem Rady Ministrów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Generalissimus Związku Radzieckiego.
Jako I sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i przewodniczący Rady Ministrów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Jako I sekretarz a następnie sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i przewodniczący Rady Ministrów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, przez jakiś czas również przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, czyli formalnie głowa państwa; marszałek Związku Radzieckiego.
Jako sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Jako sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz pierwszy i jedyny Prezydent Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
Głowy państwa Rosji Radzieckiej i Związku Socjalistycznych Republik RadzieckichEdytuj
W latach 1917-1990 urząd głowy państwa pełnił organ kolegialny, jego przewodniczący pełnił jedynie m.in. funkcje reprezentacyjne i protokolarne.
Również jako I sekretarz a następnie sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i przewodniczący Rady Ministrów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich[3].
Również jako I sekretarz a następnie sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego i przewodniczący Rady Ministrów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich[3]. Marszałek Związku Radzieckiego.
W dniach 19 - 21 VIII 1991 w trakcie puczu moskiewskiego tymczasowo de facto nielegalnie pozbawiony władzy przez wiceprezydenta Giennadija Iwanowicza Janajewa który ogłosił się Prezydentem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Jako wiceprezydent nielegalnie w trakcie puczu moskiewskiego pełniący obowiązki prezydenta Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich -
25 grudnia 1991 do dymisji podał się całkowicie już pozbawiony władzy prezydent ZSRR – Michaił Gorbaczow, a następnego dnia (26 grudnia) akt rozwiązania ZSRR wszedł w życie. Formalny koniec ZSRR w świetle prawa międzynarodowego to 31 grudnia 1991