Psary-Kąty
Psary-Kąty – wieś w Polsce w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Bodzentyn[1], położona w Dolinie Wilkowskiej w Górach Świętokrzyskich.
| ||
 Anteny TP SAT | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | świętokrzyskie | |
| Powiat | kielecki | |
| Gmina | Bodzentyn | |
| Liczba ludności (2006) | 510 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 41 | |
| Tablice rejestracyjne | TKI | |
| SIMC | 0230303 | |
Położenie na mapie gminy Bodzentyn   Psary-Kąty | ||
Położenie na mapie Polski  Psary-Kąty | ||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  Psary-Kąty | ||
Położenie na mapie powiatu kieleckiego  Psary-Kąty | ||
 50°56′25″N 20°52′46″E/50,940278 20,879444
| ||
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Centrum Usług SatelitarnychEdytuj
W Psarach mieściło się jedyne w Polsce Centrum Usług Satelitarnych należące do Telekomunikacji Polskiej SA. Pierwszą stację satelitarną otwarto w Psarach w 1974, pracującą w ramach systemu Intersputnik, w 1982 otwarto stację pracującą również w ramach dawnej organizacji Intelsat, centrum nosiło wówczas nazwę Centrum Łączności Satelitarnej. W następnych latach otwarto również stacje działające w systemach Inmarsat i Eutelsat. W Centrum działało siedem anten:
- antena systemu Intelsat, o średnicy czaszy 32,5 m[2] i masie 300 ton[3],
- antena o średnicy czaszy 16 m,
- 3 anteny o średnicy czaszy 13 m,
- antena o średnicy czaszy 12 m,
- antena o średnicy czaszy 9 m[2].
Pod względem precyzji oraz niezawodności działania instrumenty spełniały najwyższe światowe standardy[2]. W końcowym etapie działalności była to jedna z najnowocześniejszych stacji satelitarnych na świecie, w Europie uznawana za najnowocześniejszą obok podobnej jednostki w Niemczech i Anglii[potrzebny przypis].
W związku z gwałtownym spadkiem zapotrzebowania na przesyłanie połączeń głosowych za pośrednictwem satelity, wywołanym przez rozwój międzynarodowych sieci światłowodowych, w 2010 roku Telekomunikacja Polska zdecydowała o likwidacji Centrum Usług Satelitarnych. Miało zostać początkowo przejęte przez spółkę EmiTel[4] i planowano wybudowanie najwyższego w kraju przekaźnika dla potrzeb naziemnej telewizji cyfrowej[5], lecz do przejęcia nie doszło. 31 lipca 2010 Centrum zostało zlikwidowane, po czym 11 października 2010 rozpoczęto złomowanie anten[2]. Radioteleskop 16-metrowy oraz zawieszenie 12-metrowego radioteleskopu trafiły do Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego[6]. Zezłomowania uniknęła jeszcze antena 9 m, która trafiła do prywatnego Obserwatorium Astronomicznego Królowej Jadwigi w Rzepienniku Biskupim[2][7] oraz dwie anteny 13-metrowe, z których jedna została wykupiona przez Marka Peliana do wykorzystania w jurajskim parku nauki, a druga przez Kazimierza Błaszczaka, w podobnych celach[2].
Obszerny materiał filmowy na temat CŁS wyemitowano w programie Sonda w odcinku „Kontakt”.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-02-27].
- ↑ a b c d e f „Urania - Postępy Astronomii”. 1/2011, s. 34-35. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. ISSN 1689-6009 (pol.).
- ↑ Marcin Sztandera: Anteny idą na złom. Koniec Centrum Satelitarnego w Psarach. kielce.gazeta.pl, 2010-11-04. [dostęp 2010-11-04].
- ↑ Marcin Sztandera: Koniec Centrum Usług Satelitarnych. Intersputnik na złom. wyborcza.biz, 2010-04-26. [dostęp 2010-09-19].
- ↑ Paweł Więcek: Najwyższa w Polsce budowla powstanie w Górach Świętokrzyskich!. echodnia.eu, 2010-07-20. [dostęp 2010-09-19].
- ↑ Bogdan Wszołek: Anteny z Psar. Stowarzyszenie Astronomia Nova. [dostęp 2018-04-22].
- ↑ Aleksandra Stanisławska: Powstało największe w Polsce prywatne obserwatorium astronomiczne. Crazy Nauka, 2015-06-03. [dostęp 2015-10-06].