Psychofarmakoterapia
Psychofarmakoterapia – jest jedną z metod leczenia zaburzeń psychicznych polegającą na podawaniu leków o działaniu psychotropowym. Leki psychotropowe, za pośrednictwem oddziaływania na ośrodkowy układ nerwowy, mają wpływ na stan psychiczny i wywierają wpływ leczniczy. Celem stosowania psychofarmakoterapii może być redukcja objawów zaburzeń psychicznych, doprowadzenie do ustąpienia zaburzeń psychicznych lub zapobieżenie ich ponownemu wystąpieniu. Psychofarmakologia należy do metod leczniczych wykorzystywanych w psychiatrii. Etymologia terminu psychofarmakoterapia: gr. psyche ‘dusza’; phármakon ‘lekarstwo’; therapeía ‘leczenie’.
W psychofarmakoterapii najczęściej wykorzystywane są następujące grupy leków psychotropowych:
- leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyki),
- leki przeciwdepresyjne,
- leki normotymiczne (stabilizujące nastrój),
- leki przeciwlękowe (anksjolityczne, trankwilizujące),
- leki nasenne,
- leki prokognitywne (nootropowe).
Działem medycyny, która zajmuje się działaniem leków psychotropowych, jest psychofarmakologia[1][2][3][4][5].
Przypisy edytuj
- ↑ Marek Jarema: Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Gdańsk: ViaMedica, 2011. ISBN 978-83-7599-286-1
- ↑ Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006, s. 203. ISBN 83-200-3354-3
- ↑ Rybakowski J, Pużyński S, Wciórka J. Psychiatria. Tom III. Elsevier Urban & Partner, Wrocław, 2010. ISBN 978-83-7609-110-5
- ↑ Stahl SM. Essential Psychofarmacology. 2nd edition, Cambridge Univeristy Press, 2002. ISBN 0-521-64615-4
- ↑ psychofarmakoterapia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-01-11].
