Ptak (Tatry)
Ptak (niem. Voge, słow. Vták, węg. Madár, Ptak>[1]) – charakterystyczna w kształcie turnia o wysokości około 2135 m w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się w grupie Buczynowych Turni, pomiędzy Wyżnią Przełączką pod Ptakiem (ok. 2125 m) a Przełączką pod Ptakiem (2103 m)[2]. Turnia została nazwana tak z uwagi na swój charakterystyczny kształt przypominający wyglądem głowę ptaka, dawniej nazywano ją też Piórem[3].
 Krzyżne z doliny Pańszczycy, Ptak na prawo od Kopy nad Krzyżnem w centralnej części zdjęcia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2131 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
lipiec 1907 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′40″N 20°02′40″E/49,227778 20,044444
| |
Na północ Ptak opada pionową ścianą do Zadnich Usypów w dolinie Pańszczycy, na południe ścianą, a niżej urwiskiem do Żlebu pod Krzyżnem. Poniżej tej ściany stromymi południowymi stokami Ptaka poprowadzono szlak Orlej Perci[4].
Pierwsze znane wejścia:
- Kazimierz Schiele, lipiec 1907 r. – letnie,
- Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Mariusz Zaruski i Stanisław Zdyb, 4 marca 1910 r. – zimowe[5].
Taternictwo edytuj
Na Ptaku i w jego rejonie taternicy dawniej poprowadzili kilka dróg wspinaczkowych:
- Z Wyżniej Przełączki pod Ptakiem obchodząc grań; I stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 3 min,
- Z Wyżniej Przełączki pod Ptakiem zachodnią granią; II, 5 min,
- Północno-zachodnią ścianą; III, krucha ściana, 45 min,
- Wschodnią granią; II, 10 min,
- Od południa; I, II, 5 min[2].
Obecnie wspinaczka w tym rejonie jest zabroniona[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Granacka Przełęcz – Wołoszyn, t. 3, Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2018-12-28].