Wikipedia

Puchar Narodów Europy 2012–2014

Międzynarodowe rozgrywki w rugby union organizowane przez FIRA-A.E.R.

Puchar Narodów Europy – organizowane przez FIRA-AER rozgrywki o tytuł mistrza Europy w rugby union.

Puchar Narodów Europy 2012–2014
European Nations Cup
2010–2012 2014–2016
Logotyp
Szczegóły
Organizator

FIRA-AER

Edycja

11 (42)/12 (43)

Liczba zespołów

35

Termin

6 października 2012 – 21 czerwca 2014

Liczba meczów

149[a]

Zwycięzca

 Gruzja (2013, 2014)

Kolejna, przypadająca na lata 2012–2014 edycja rozgrywana jest na podobnych zasadach, co w sezonie 2010–2012. Do udziału w rozgrywkach przystąpiło 35 reprezentacji narodowych, wśród których tradycyjnie nie znalazły się drużyny biorące udział w Pucharze Sześciu Narodów (Anglia, Francja, Irlandia, Szkocja, Walia i Włochy). W porównaniu z poprzednią edycją, zabrakło także wykluczonej reprezentacji Armenii, do zawodów dołączyła natomiast Turcja. Drużyny podzielono na trzy dywizje (1, 2 i 3) oraz „poddywizje” (1A, 1B; 2A, 2B, 2C, 2D) zgodnie z miejscami zajętymi w poprzednim sezonie.

Punktacja edytuj

Za zwycięstwo przyznaje się 4 punkty, za remis po 2, natomiast za porażkę 0 punktów. Przyznaje się także tak zwane punkty bonusowe: po jednym za porażkę różnicą siedmiu lub mniej punktów oraz za zdobycie co najmniej czterech przyłożeń w jednym meczu.

W razie równej liczby punktów na zakończeniu rozgrywek, o klasyfikacji decydują kolejno:

  • liczba punktów meczowych zdobytych w bezpośrednich pojedynkach,
  • stosunek „małych” punktów zdobytych do straconych w bezpośrednich pojedynkach,
  • liczba przyłożeń zdobytych w bezpośrednich pojedynkach,
  • liczba „małych” punktów zdobytych w bezpośrednich pojedynkach,
  • stosunek „małych” punktów zdobytych do straconych we wszystkich meczach grupowych,
  • liczba przyłożeń zdobytych we wszystkich meczach grupowych,
  • liczba „małych” punktów zdobytych we wszystkich meczach grupowych.

Dywizja 1 edytuj

Osobny artykuł: Puchar Narodów Europy 2012–2014/Dywizja 1.

Dywizja 1A edytuj

Zdobywcą Pucharu Narodów Europy, zarówno w sezonie 2013, jak i 2014 ponownie wywalczyła reprezentacja Gruzji, która wyprzedziła reprezentację Rumunię. Na ostatnim miejscu rozgrywki zakończył beniaminek, drużyna Belgii, która nie zdołała wygrać choćby jednego meczu[1].

Spadek do Dywizji 1B
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty Uwagi
1.   Gruzja 10 9 1 0 286:106 +180 3 41 Zdobywca
PNE 2013
i PNE 2014
2.   Rumunia 10 8 1 1 242:106 +136 4 38
3.   Rosja 10 6 0 4 219:249 −30 4 28
4.   Hiszpania 10 2 2 6 159:243 −84 3 15
5.   Portugalia 10 2 1 7 145:222 −77 2 12
6.   Belgia 10 0 1 9 134:259 −125 4 6
           
  13:17 21:21 6:19 20:34 14:32
  35:0 61:18 25:12 36:10 22:9
  11:6 17:24 9:9 25:28 15:25
  18:12 9:34 24:28 23:31 13:19
  43:32 9:23 13:9 34:18 3:34
  29:10 9:9 32:6 24:0 29:14

Dywizja 1B edytuj

Do wyższej dywizji po czterech latach przerwy awansowali Niemcy, zaś do grupy 2A spadła reprezentacja Czech[2].

Awans do Dywizji 1A
Spadek do Dywizji 2A
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty
1.   Niemcy 10 8 0 2 398:180 +218 7 39
2.   Mołdawia 10 7 0 3 267:228 +39 6 34
3.   Ukraina 10 5 0 5 227:227 0 4 24
4.   Polska 10 5 0 5 208:183 +26 2 22
5.   Szwecja 10 3 0 7 193:307 −114 2 14
6.   Czechy 10 2 0 8 142:310 −168 3 11
           
  37:19 8:27 3:29 18:22 10:17
  37:12 30:15 24:20 50:20 28:8
  76:12 32:14 43:13 73:17 46:28
  30:10 12:21 22:13 30:9 13:12
  11:17 54:6 20:45 19:11 10:22
  42:15 18:38 16:28 29:28 35:11

Dywizja 2 edytuj

Dywizja 2A edytuj

Grupę 2A z olbrzymią przewagą wygrała reprezentacja Holandii. Dwa ostatnie miejsca, z równą liczbą punktów zajęły drużyny Litwy i Chorwacji – mając na uwadze wyniki spotkań między tymi drużynami, do dywizji 2B bezpośrednio spadli Litwini, zaś Chorwacja musiała wziąć udział w barażu[3].

Awans do Dywizji 1B
Udział w barażu o utrzymanie
Spadek do Dywizji 2B
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty Bilans bezpośredni
1.   Holandia 8 7 1 0 257:125 +132 5 35
2.   Szwajcaria 8 4 1 3 170:159 +11 3 21
3.   Malta 8 4 0 4 162:179 −17 2 18
4.   Chorwacja 8 2 0 6 145:221 −76 3 11   25:21  
  15:14  
5.   Litwa 8 2 0 6 149:199 −50 3 11
         
  24:29 25:21 20:19 11:26
  45:13 34:25 48:10 24:7
  15:14 16:24 10:13 24:18
  37:18 10:33 34:17 10:19
  29:20 20:20 37:21 14:29

Dywizja 2B edytuj

Rozgrywki w tej grupie zakończyły się tryumfem reprezentacji Izraela. Miejsce premiowane możliwością udziału w barażu zajęła drużyna Łotwy. Do dywizji 2C spadła Serbia, zaś o zachowanie w miejsca w dywizji 2B czwarta w tabeli Dania zmuszona była wziąć udział w barażu[4].

Awans do Dywizji 2A
Udział w barażu o awans
Udział w barażu o utrzymanie
Spadek do Dywizji 2C
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty
1.   Izrael 8 7 0 1 212:109 +103 5 33
2.   Łotwa 8 5 0 3 174:149 +25 6 22
3.   Andora 8 4 1 3 131:140 −9 2 20
4.   Dania 8 2 1 5 128:151 −23 4 14
5.   Serbia 8 1 0 7 136:232 −96 2 6
         
  22:11 5:26 11:22 29:13
  6:6 13:15 9:16 38:0
  20:16 46:3 17:15 48:22
  19:22 27:15 29:22 25:14
  23:26 19:33 6:18 39:21

Dywizja 2C edytuj

Grupę 2C wygrała reprezentacja Cypru, która wygrała wszystkie osiem spotkań i tylko w dwóch meczach nie wywalczyła punktu ofensywnego za co najmniej cztery przyłożenia. Za nią, ze stratą 14 punktów uplasowała się reprezentacja Węgier, która przystąpiła do barażu o awans z czwartą drużyną grupy 2B. Na miejscu spadkowym zmagania zakończyła Bułgaria, a do barażu trafiła Austria[5].

Awans do Dywizji 2B
Udział w barażu o awans
Udział w barażu o utrzymanie
Spadek do Dywizji 2D
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty
1.   Cypr 8 8 0 0 346:92 +254 6 38
2.   Węgry 8 5 0 3 199:123 +76 4 24
3.   Słowenia 8 3 0 5 109:202 −93 3 15
4.   Austria 8 2 0 6 155:166 −11 4 12
5.   Bułgaria 8 2 0 6 116:342 −226 1 9
         
  58:14 20:54 20:8 10:11
  12:7 15:46 20:14 5:67
  22:8 79:10 49:8 46:13
  22:20 43:17 3:34 8:7
  23:12 28:23 15:16 35:3

Dywizja 2D edytuj

Tę dość wyrównaną grupę wygrał Luksemburg (awans do Dywizji 2C) przed Bośnią i Hercegowiną oraz Norwegią (po 21 punktów) – o ostatecznej kolejności decydowały wyniki bezpośrednich meczów, które przemawiały na korzyść Bośniaków. Miejsce piąte, oznaczające spadek do trzeciej dywizji zajęła ostatecznie Grecja[6].

Awans do Dywizji 2C
Udział w barażu o awans
Spadek do Dywizji 3
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty Bilans bezpośredni
1.   Luksemburg 8 6 0 2 174:108 +46 1 25
2.   Bośnia i Hercegowina 8 4 0 4 187:132 +59 5 21   43:0  
  11:9  
3.   Norwegia 8 4 0 4 141:135 +6 5 21
4.   Finlandia 8 3 0 5 128:174 −46 4 16
5.   Grecja 8 3 0 5 132:213 −81 1 13
         
  19:15 17:20 33:23 43:0
  29:25 35:20 14:16 12:24
  22:17 11:13 8:52 21:14
  12:24 27:7 20:7 15:8
  11:9 32:3 45:23 7:9

Dywizja 3 edytuj

Pierwotnie w dywizji tej zadebiutować, obok Turcji, miała także Estonia[7], jednak w ostatniej chwili zespół został wycofany z rozgrywek. Ostatecznie trzyzespołową grupę wygrali Turcy, którzy odnieśli komplet czterech zwycięstw[8].

Awans do Dywizji 2D
Drużyna Mecze Wygrane Remisy Przegrane Bilans
punktów 		Różnica Punkty
dodatkowe 		Punkty
1.   Turcja 4 4 0 0 173:15 +158 4 20
2.   Słowacja 4 2 0 2 52:115 −63 0 8
3.   Azerbejdżan 4 0 0 4 32:127 −95 0 0
     
  16:25 3:31
  18:10 3:55
  53:3 34:6

Baraże edytuj

Po rozegraniu baraży swoje miejsce w dywizji 2A i 2C utrzymały – odpowiednio – Chorwacja i Austria. Do barażu o miejsce w grupie 2B przystąpić reprezentacje Danii i Węgier, jednak ta pierwsza zrezygnowała z udziału w meczu barażowym i w związku z tym spadła do dywizji 2C[9].

Zespół 1. Zespół 2. wynik
O 2A[10] Łotwa   vs   Chorwacja 10:16
O 2B[11] Węgry   vs   Dania wo.
O 2C[12] Bośnia i Hercegowina   vs   Austria 12:26

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ramach regularnych rozgrywek rozegrano 146 meczów, dwa kolejne w ramach baraży, zaś jedno uznano za rozegrane wobec przyznania walkowera.

Przypisy edytuj

  1. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 1A. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  2. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 1B. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  3. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 2A. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  4. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 2B. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  5. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 2C. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  6. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 2D. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  7. ↑ Serge: General global rugby news briefs...2012. [w:] Oficjalne forum FIRA-AER [on-line]. 2012-09-10. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  8. ↑ 2012-14 - European Nations Cup > ENC 3. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).
  9. ↑ Mérkőzés nélkül kerülhetünk fel az ENC 2B csoportba. Magyar Rögbi Szövetség, 2014-05-23. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)]. (węg.).
  10. ↑ Play-Off 2012-14 > Play-Off to ENC2A. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  11. ↑ Play-Off 2012-14 > Play-Off to ENC2C. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).
  12. ↑ Play-Off 2012-14 > Play-Off to ENC2B. FIRA-AER. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-22)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Puchar_Narodów_Europy_2012–2014&oldid=70687662”