Pucołowski Stawek
Pucołowski Stawek – niewielkie jeziorko na polanie Srokówki w Gorcach (w ludowej podhalańskiej gwarze jeziora nazywane są stawami). Znajduje się na południowych stokach Wyszniej w górnej części Srokówek, na granicy z lasem[1]. Pierwszy raz pisał o nim w Dzienniku podróży do Tatrów Seweryn Goszczyński, który gościł przez jakiś czas na dworze Leona Przerwy-Tetmajera w Łopusznej, a Wysznia była ulubionym miejscem jego spacerów. Tutaj też nad Pucołowskim Stawkiem odbywają się w jego poemacie „Sobótka” góralskie obrzędy nocy świętojańskiej[2]. Po raz pierwszy zaś zbadał i naukowo opisał ten stawek prof. B. Halicki[3].
Jest to jedno z najwyżej położonych jezior beskidzkich. Jest pochodzenia osuwiskowego, zasilane jest wyłącznie wodami opadowymi i wodami z topniejących śniegów. W 1975 miało około 40 m długości, 25 m szerokości, około 1 m głębokości i było największym naturalnego pochodzenia jeziorem Gorców. Obecnie jednak jest już w końcowym stadium zarastania, nazwa staw jest już właściwie historyczna, w istocie bowiem woda pojawia się tutaj tylko po większych opadach i wiosną, w czasie roztopu śniegów. Przez lato zarośnięte jest bujną roślinnością nadwodną z licznym udziałem wełnianek[1].
Znad jeziorka obszerna panorama widokowa obejmująca cały łańcuch Tatr, Jezioro Czorsztyńskie i Kotlinę Nowotarską. Tak widokowe miejsce pobudzało ludową wyobraźnię i z miejscem tym związane są różne legendy. Według jednej z nich nad stawem pojawiały się czasami topielice, które zwodziły i mamiły ludzi[1].
Pucołowski Stawek znajduje się w granicach miejscowości Łopuszna w gminie Nowy Targ, powiecie nowotarskim w województwie małopolskim[4].
Szlaki turystyki pieszej edytuj
– czarny z Łopusznej przez polanę Srokówki do skrzyżowania z czerwonym szlakiem przy polanie Rąbaniska. Czas przejścia około 2:20 h, ↓ 1:45 h, różnica wzniesień 490 m[5].
– zielona ścieżka dydaktyczna „z Łopusznej na Jankówki”. Rozpoczyna się przy Chłapkowej Polanie i prowadzi doliną Chłapkowego Potoku i zboczami Wyszniej przez polanę Jankówki na polanę Srokówki.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.
- ↑ Zbigniew Kresek, Wśród tego ogromu – sam!, „Poznaj Swój Kraj”, 6, 1988, s. 10, ISSN 0832-6151.
- ↑ Józef Nyka, Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Gorce. Mapa turystyczna 1: 40 000, wyd. 16, Kraków: Compass, ISBN 978-83-8184-217-4.