Pyskomysz

rodzaj ssaków

Pyskomysz[4] (Pseudohydromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Pyskomysz
Pseudohydromys
Rümmler, 1934[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Hydromyini

Rodzaj

pyskomysz

Typ nomenklatoryczny

Pseudohydromys murinus Rümmler, 1934

Synonimy
Gatunki

12 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na Nowej Gwinei[5][6][7].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 70–115 mm, długość ogona 72–113 mm, długość ucha 8–14 mm, długość tylnej stopy 18–25 mm; masa ciała 13–29,5 g[6][8].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1934 roku niemiecki teriolog Hans Rümmler na łamach Zeitschrift für Säugetierkunde[1]. Na gatunek typowy Rümmler wyznaczył (oryginalne oznaczenie) pyskomysz wschodnią (P. murinus).

Etymologia edytuj

  • Pseudohydromys: gr. ψευδος pseudos ‘fałszywy’; rodzaj Hydromys É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804 (bobroszczur)[1].
  • Neohydromys: gr. νεος neos ‘nowy, dziwny’; rodzaj Hydromys É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1804[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Neohydromys fuscus Laurie, 1952.
  • Meyermys: Frederick William Shaw Mayer (1899–1989), australijski ornitolog, awikulturolog, kolekcjoner; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[3]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Meyermys ellermani Laurie & Hill, 1954.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[9][8][5][4]:

Przypisy edytuj

  1. a b c H. Rümmler. Eine neue Muridengattung aus dem Hochgebirge Neuguineas. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 9, s. 47, 1934. (niem.). 
  2. a b E.M.O. Laurie. Mammals collected by Mr. Shaw Mayer in New Guinea, 1932-1949. „Bulletin of the British Museum (Natural History). Zoology”. 1 (1951–1953), s. 311, 1954. (ang.). 
  3. a b E.M.O. Laurie & J.E. Hill: List of land mammals of New Guinea, Celebes and adjacent islands, 1758-1952. London: British Museum (Natural History), 1954, s. 133. (ang.).
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 273, 278. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 494–496. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 708–712. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Pseudohydromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-09].
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 318–319. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-12]. (ang.).