Pyszkowce

wieś na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim

Pyszkowce (ukr. Пишківці, Pyszkiwci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[1]. Przez wieś biegnie rzeka Olchowiec, lewy dopływ Strypy. W 2001 roku liczyła 1279 mieszkańców.

Pyszkowce
Пишківці
Ilustracja
Widok Pyszkowiec
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

30,37 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


1279
421.140 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3544

Kod pocztowy

48431

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pyszkowce”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pyszkowce”
Ziemia49°03′20″N 25°26′05″E/49,055556 25,434722

Historia edytuj

Właścicielem wsi w 1810 był[2] hrabia Ignacy Adam Krasicki z Siecina herbu Rogala (1767–1844)[3], numizmatyk[4], który stale zamieszkiwał w Stratyniu[2]. W latach 1858[5], 1859[6], 1860 wieś wchodziła w skład powiatu Jazłowiec w obwodzie czortkowskim, właścicielem dóbr ziemskich Pyszkowce był Zachariasz Krzysztofowicz[7]. Przez pewien czas właścicielem dóbr Pyszkowce był Stanisław Bogdanowicz, który w 1898 po śmierci Kornela Horodyskiego starał się o mandat poselski do Rady Państwa w Wiedniu z kurii małej własności w okręgu wyborczym Buczacz – Czortków[8] (IX kadencji).

W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Trybuchowce w powiecie buczackim, w województwie tarnopolskim.

W 1945 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tu 6 Polaków[9].

Od 10 sierpnia 1991 do 2016 wieś była siedzibą rady wiejskiej[10]. Od 2016 wchodzi w skład wiejskiego społeczeństwa z siedzibą w Trybuchowcach[11].

W okolicy wsi znajduje się stacja kolejowa Pyszkowce, obecnie towarowa, dawniej pasażersko-towarowa, która podlega Tarnopolskiemu zarządowi transportu kolejowego Kolei Lwowskiej.

Ludzie edytuj

  • Ilarion Łuszpynski (ur. 28 września 1884[12], zm. po 1958[13] – ksiądz greckokatolicki[14], expozyt parafii Trybuchowce we wsi.

Przypisy edytuj

  1. Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
  2. a b Marcin Biernat, Kościół parafialny p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Trybuchowcach, s. 283.
  3. Ignacy Adam hr. Krasicki z Siecina h. Rogala (ID: 12.270.429) na str. Sejm wielki.
  4. Kazimierz Olszański: Krasicki Ignacy (1767-1844). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XV. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1970, s. 150.
  5. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lemberg, 1858, s. 462–463. (niem.)
  6. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lemberg, 1859, s. 500–501. (niem.)
  7. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lemberg, 1860, s. 508–509. (niem.)
  8. Kronika. Cała kopa kandydatów. „Kurjer Lwowski”. 49, s. 2, 18 lutego 1898.
  9. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 171, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  10. Облікова картка, Пишківська сільська рада, Тернопільська область, Бучацький район. (ukr.)
  11. Окремі аспекти проведення виборів в ОТГ. xn--80ao2a3f.xn--j1amh. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-03)].. (ukr.)
  12. Rusłan Delatynski: Станиславівська єпархія Греко-католицької церкви в суспільному житті Галичини (1885–1946 рр.). Iwano-Frankiwsk, 2017, s. 373–374. (ukr.)
  13. d-r Pawło Pundij. U switłu pamjat' d-ra Platona Łuszpynśkoho. „Swoboda”. 204, s. 4, 25 października 1997. (ukr.)
  14. Шематизм всего клира греко-католицкої Епархії Станиславівської на рік Божий 1931. Stanisławów, 1931, s. 157. (ukr.)

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj