RK-3 Korsar
RK-3 Korsar (ukr. РК-3 Корсар, dosł. korsarz) – ukraiński przeciwpancerny pocisk kierowany zaprojektowany i produkowany przez zakłady KKB Łucz. Przyjęty na uzbrojenie Sił Zbrojnych Ukrainy w 2017 roku. Pocisk znalazł się na wyposażeniu Arabii Saudyjskiej i Bangladeszu oraz jest produkowany na licencji w Jordanii.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
KKB Łucz |
| Rodzaj | |
| Średnica |
107 mm |
| Masa |
15,5 kg (pocisku w wyrzutni) |
| Zasięg |
2,5 km |
| Naprowadzanie |
laserowa wiązka prowadząca |
| Masa głowicy |
3,7 kg |
| Typ głowicy |
tandemowa kumulacyjna (RK-3K) |
| Użytkownicy | |
| Arabia Saudyjska, Bangladesz, Ukraina | |
Historia edytuj
W latach 2013–2014 na Ukrainie przeprowadzano testy nowego przeciwpancernego pocisku kierowanego krajowego projektu i produkcji. Próby uznano za udane, poinformowano, że wyrzutnie mogą wystrzeliwać pociski kierowane i niekierowane z przygotowanych oraz nieprzygotowanych stanowisk ogniowych, a także pojazdów[1]. Projektantem pocisku było biuro konstrukcyjne KKB Łucz[2].
W 2016 roku pocisk został zaprezentowany prezydentowi Ukrainy Petro Poroszence na poligonie wojskowym w obwodzie kijowskim[3].
W czerwcu 2017 roku pocisk przeszedł kolejne próby poligonowe strzelania do celu przy bocznym silnym wietrze. Poinformowano o udanej penetracji pancerza czołgu z odległości 2000 m[4]. W 2017 roku ppk Korsar został przyjęty na uzbrojenie Sił Zbrojnych Ukrainy. W tym samym roku armia otrzymała pierwsze 50 sztuk z wyrzutniami[5].
Od 2018 roku w ramach ukraińsko-jordańskiej współpracy wojskowej jordańskie zakłady produkują ukraińskie ppk Korsar pod nazwą Terminator[6]. W tym samym roku kontrakt na dostawę ppk Korsar podpisała także Arabia Saudyjska, która wyraziła chęć nabycia obu typów głowic do wyrzutni[7]. Pocisk Korsar stał się również podstawą dla opracowania polskiego pocisku Pirat, w kooperacji polskich firm z biurem Łucz[8]. Zmianie uległ w nim przede wszystkim sposób kierowania, na samonaprowadzanie na cel podświetlony laserem[2].
W 2019 roku armia ukraińska miała otrzymać już 1000 pocisków Korsar i Stugna[9]. W tym samym roku 250 sztuk pocisków zostało zakupionych przez Bangladesz dla tamtejszej straży granicznej[10].
W 2020 roku ukraińskie ministerstwo obrony podpisało umowę na dostawę kolejnych pocisków[11].
Charakterystyka edytuj
Cały przenośny zestaw przeciwpancerny RK-3 Korsar składa się z pocisku, wyrzutni oraz modułu naprowadzania[12]. Według zapewnień producenta można go użyć do rażenia ruchomych celów opancerzonych, w tym z dodatkowym pancerzem reaktywnym, a także umocnień lub wkopanych w ziemię pojazdów[13]. Pocisk może być wystrzeliwany przez z żołnierza z ramienia lub z zestawu na trójnogu. Poza tym wyrzutnia przygotowana jest do zamontowania na pojazdach (np. KrAZ Spartan)[1][12].
Wyrzutnia może być używana w dzień i nocy dzięki zastosowaniu kamery termowizyjnej[13].
Pocisk jest zdalnie kierowany przy pomocy prowadzącej wiązki laserowej[2], co czyni go odpornym na elektroniczne zakłócacze. Wymaga to nieprzerwanego generowania wiązki od odpalenia do trafienia w cel[2]. Moduł kierowania waży ok. 5 kg i ma wymiary 300 mm×220 mm×216 mm[12]. Zasięg pocisku mieści się w przedziale od 50 m do 2,5 km[1].
Pocisk w wyrzutni waży 15,5 kg. Masa wyrzutni to 12 kg. Długość wyrzutni to 1180 mm. Kaliber pocisku Korsar to 107 mm[13].
Korsar może być wyposażony w tandemową głowicę kumulacyjną (RK-3K) o penetracji nie mniejszej niż 550 mm ekwiwalentu stali (RHA) albo odłamkowo-burzącą (RK-3OF) o penetracji nie mniejszej niż 50 mm[13].
Użytkownicy edytuj
- Straż Graniczna[10]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c В УКРАЇНІ ПРОВЕДЕНО УСПІШНІ ВИПРОБУВАННЯ ПТРК «КОРСАР», – ВІДЕО, „Defense Express”, 19 grudnia 2016 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ a b c d Andrzej Kiński. Pirat - szansa na realne wzmocnienie polskiej obrony przeciwpancernej. „Wojsko i Technika”. Nr 6/2021, s. 9, czerwiec 2021. Warszawa. ISSN 2450-1301.
- ↑ «СТУГНА» І «КОРСАР» ВИСОКОТОЧНО ВРАЖАЮТЬ ЦІЛІ, „Defense Express”, 5 maja 2016 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ В ІНТЕРЕСАХ ЗС УКРАЇНИ ВІДБУЛИСЯ ВИПРОБУВАННЯ ПЕРЕНОСНОГО РАКЕТНОГО КОМПЛЕКСУ «КОРСАР», „Defense Express”, 30 czerwca 2017 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ „КОРСАР” ПРИЙНЯТО НА ОЗБРОЄННЯ ЗБРОЙНИХ СИЛ УКРАЇНИ: БІЛЬШЕ ПІВСОТНІ РАКЕТ ВЖЕ У ВІЙСЬКАХ, „Defense Express”, 4 września 2017 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ Sabak 2020 ↓.
- ↑ a b c d Саудівська Аравія купила п'ятдесят українських ПТРК, „Ukrmilitary”, 2019 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ Kierowany Pirat z zakładów Mesko, „Dziennik Zbrojny”, 13 sierpnia 2014 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ Woronkow 2019 ↓.
- ↑ a b SIPRI, Trade Registers [online], 2019 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ 2019 РОЦІ ЗСУ ЗАМОВИЛИ ТА ОТРИМАЛИ МАЙЖЕ 400 ПТРК «СТУГНА» ТА «КОРСАР», 10 ПТРК JAVELIN ТА ПІВСОТНІ РАКЕТ ДО КОМПЛЕКСУ «ВІЛЬХА» – ЗВІТ МІНОБОРОНИ, „Defense Express”, 17 lutego 2020 [dostęp 2022-04-11].
- ↑ a b c Corsar Anti-Tank Missile System, „Army Technology” [dostęp 2022-04-11].
- ↑ a b c d “CORSAR” light portable missile system, „KB Łucz” [dostęp 2022-04-11].
Bibliografia edytuj
- Juliusz Sabak, Jordańsko-ukraińska współpraca zbrojeniowa. Pociski Terminator na licencji [WIDEO], „Defence24”, 5 listopada 2020 [dostęp 2022-04-11].
- Sierhij Woronkow, Тисячі керованих ракет «Корсар» і «Стугна» поставлено до війська, „Army Inform”, 13 listopada 2019 [dostęp 2022-04-11].