Raúl Ramírez
Raúl Ramírez (ur. 20 czerwca 1953 w Ensenadzie) – meksykański tenisista, zwycięzca French Open 1975 i 1977 oraz US Open 1976 w grze podwójnej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, lider rankingu ATP deblistów.
| ||
| ||
| Państwo |  Meksyk
| |
| Data i miejsce urodzenia | 20 czerwca 1953 Ensenada | |
| Wzrost | 183 cm | |
| Masa ciała | 79 kg | |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |
| Status profesjonalny | 1973 | |
| Zakończenie kariery | 1983 | |
| Gra pojedyncza | ||
| Wygrane turnieje | 18 | |
| Najwyżej w rankingu | 4 (7 listopada 1976) | |
| Roland Garros | SF (1976, 1977) | |
| Wimbledon | SF (1976) | |
| US Open | QF (1978) | |
| Gra podwójna | ||
| Wygrane turnieje | 60 | |
| Najwyżej w rankingu | 1 (12 kwietnia 1976) | |
| Roland Garros | W (1975, 1977) | |
| Wimbledon | W (1976) | |
| US Open | F (1977) | |
Kariera tenisowaEdytuj
Zawodowym tenisistą Ramírez był w latach 1973–1983. W tym czasie zdobył osiemnaście tytułów singlowych i sześćdziesiąt deblowych o randze ATP World Tour. Osiągnął także dwadzieścia finałów w grze pojedynczej i czterdzieści jeden w grze podwójnej. Meksykanin triumfował w trzech imprezach Wielkiego Szlema w konkurencji gry podwójnej, French Open 1975 i 1977 oraz Wimbledonie 1976. Zwycięstwa te odniósł w parze z Brianem Gottfriedem. Wspólnie z Gottfriedem zagrał też w czterech przegranych finałach wielkoszlemowych. Ramírez startował także w grze mieszanej i najdalej awansował do finału podczas Wimbledonu 1973 partnerując Janet Newberry.
W latach 1971–1985 reprezentował Meksyk w Pucharze Davisa, notując bilans trzydziestu sześciu zwycięstw i trzynastu porażek.
W rankingu gry pojedynczej Ramírez najwyżej był na 4. miejscu (7 listopada 1976), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (12 kwietnia 1976). Na szycie listy deblistów był po raz ostatni w lipcu 1977, a łącznie zajmował tę pozycję przez sześćdziesiąt dwa tygodnie.
Finały w turniejach wielkoszlemowychEdytuj
Gra podwójna (3–4)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 15 czerwca 1975 | French Open, Paryż | Ceglana |  Brian Gottfried
|
 John Alexander Phil Dent
|
6:2, 2:6, 6:2, 6:4 |
| Finalista | 1. | 14 czerwca 1976 | French Open, Paryż | Ceglana | Brian Gottfried
|
Fred McNair Sherwood Stewart
|
6:7, 3:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 15 czerwca 1975 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Brian Gottfried
|
Ross Case Geoff Masters
|
3:6, 6:3, 8:6, 2:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 5 czerwca 1977 | French Open, Paryż | Ceglana | Brian Gottfried
|
 Wojciech Fibak Jan Kodeš
|
7:6, 4:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 2. | 11 września 1977 | US Open, Forest Hills | Ceglana | Brian Gottfried
|
 Bob Hewitt Frew McMillan
|
4:6, 0:6 |
| Finalista | 3. | 7 lipca 1979 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Brian Gottfried
|
Peter Fleming John McEnroe
|
6:4, 4:6, 2:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 8 czerwca 1980 | French Open, Paryż | Ceglana | Brian Gottfried
|
Victor Amaya Hank Pfister
|
6:1, 4:6, 4:6, 3:6 |
Gra mieszana (0–1)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 8 lipca 1973 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Janet Newberry
|
Billie Jean King Owen Davidson
|
3:6, 2:6 |
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 27 lutego 2018].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 27 lutego 2018].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 27 lutego 2018].