Radio internetowerozgłośnia cyfrowa, nadająca swoje audycje poprzez Internet, za pomocą przesyłania strumieniowego, zwykle w formacie MP3, Ogg Vorbis, RealAudio, AAC+ lub Windows Media Audio. Choć częste są amatorskie stacje internetowe, istnieją także ściśle sprofesjonalizowane rozgłośnie. Także tradycyjne stacje radiowe wykorzystują Internet jako dodatkowy kanał nadawczy.

Sytuacja rozgłośni internetowych w Polsce edytuj

Radio emitujące swój program wyłącznie drogą internetową nie musi w Polsce starać się o uzyskanie koncesji na nadawanie, a co za tym idzie uiszczać opłat dla Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Nadawca takiej rozgłośni powinien zatroszczyć się o pozwolenie na rozpowszechnianie utworów muzycznych. Nadawanie piosenek bez takiej zgody może skutkować karą do dwóch lat pozbawienia wolności i wysoką grzywną dla właściciela stacji. W celu legalnego odtwarzania muzyki w radiu, nadawca powinien podpisać umowy z podmiotami, którymi są:

W podpisanych umowach musi być określona wysokość tantiem, jakie nadawca będzie uiszczał wytwórniom z tytułu praw autorskich. Część z pozyskanych w ten sposób środków trafia również do wykonawców[1].

Bogactwo dostępu do muzyki i podcastów poprzez serwisy streamingowe, możliwość korzystania z internetowej telewizji bez umów i stałych zobowiązań, istnienie serwisów internetowych typu YouTube, gdzie można samemu dobierać sobie treści z zakresu audio-video, dobrze rozwinięta sieć radia analogowego na większości terytorium w kraju i mnogość stacji powoduje, że wiele rozgłośni nadających za pośrednictwem Internetu to projekty mniej lub bardziej niszowe. Wśród tych radiostacji najwięcej jest takich, które nie zatrudniają żadnych dziennikarzy, ani prezenterów, a ich ramówkę stanowią wyłącznie playlisty z określonymi utworami, które odtwarzane są w kolejności losowej (sama tylko Grupa RMF nadaje w ten sposób ponad 100 stacji).

Prowadzenie radia wyłącznie drogą internetową bez zatrudnionych dziennikarzy nie generuje dużych kosztów. Są jednak stacje tego typu, które zatrudniają znanych dziennikarzy i posiadają regularną ramówkę. Takie rozgłośnie utrzymują się z reklam lub dzięki wsparciu finansowemu słuchaczy i różnych instytucji. Właściciele takich rozgłośni mając świadomość, że ich program dociera do stosunkowo niewielkiego grona odbiorców w porównaniu z tymi działającymi drogą analogową, decydują się w większym lub mniejszym stopniu na emitowanie audycji profilowanych o tematyce przeznaczonej dla węższego grona słuchaczy. Szczególny rozgłos tego typu rozgłośniom przyniosło przejście w 2020 roku do Radia Nowy Świat i Radia 357 dziennikarzy radiowej Trójki, w tym wielu osobistości znanych i pracujących przez dziesiątki lat w Polskim Radiu[2].

Z badań przeprowadzonych pod koniec 2019 przez Track Kantar Polska wynika, że średnio drogą internetową (komputer, smartfon, odbiornik internetowy) radia słuchało niespełna 8% Polaków, w tym 6,5% z nich, czyli niecałe 2,5 miliona regularnie korzystało z Internetu w celu słuchania rozgłośni profilowanych lub niedostępnych drogą analogową[3]. Rok później pracownia ponownie przeanalizowała słuchalność radia za pośrednictwem Internetu. Okazało się, że rozgłośni radiowych tą drogą słuchało ok. 7,5% Polaków, z czego prawie 6,1%, tj. ok. 1,9 miliona słuchało regularnie przez Internet stacji, które nie nadają na falach FM[4][5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Super User, Radio internetowe, a licencja i prawa autorskie, www.4stream.pl [dostęp 2020-07-13] (pol.).
  2. Czy internetowe stacje radiowe mogą konkurować z tradycyjnymi?, SOCIALPRESS, 29 lipca 2020 [dostęp 2021-01-31] (pol.).
  3. Tradycyjny odbiornik vs Internet, czyli jak słuchamy radia? [BADANIE] | I Love Radio, 24 września 2017 [dostęp 2020-08-06] (pol.).
  4. W 2020 roku zasięg dzienny radia spadł o milion słuchaczy. „Pandemia przewróciła nasze życie do góry nogami”, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-01-14] (pol.).
  5. Podsumowanie słuchalności radia w 2020 roku [RAPORT] | I Love Radio, 18 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-24] (pol.).