Radomicko (województwo wielkopolskie)
Radomicko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Lipno[5], po zachodniej stronie drogi krajowej nr 5[6]. Wieś leży po północnej stronie ponad doliną Samicy Śmigielskiej[7][8].
| wieś | |
.jpg) Dwór w Radomicku (2012) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
107[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (2009) |
314[3] |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
64-111[4] |
| Tablice rejestracyjne |
PLE |
| SIMC |
0372954 |
Położenie na mapie gminy Lipno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu leszczyńskiego  | |
 51°57′13″N 16°32′14″E/51,953611 16,537222[1]
| |
Historia
edytujRadomicko istniało już w 1258, gdy książę Bolesław Pobożny nadał je klasztorowi benedyktynów w Lubiniu[2]. Używano wtedy nazwy Radomicsk[9]. Na przełomie XIII i XIV wieku wieś musiała wyjść spod jurysdykcji benedyktynów[2][9]. Kilka osób w XIV wieku używało określenia z Radomicka, a w 1395 występowało nazwisko Radomicki[2], z rodu Kotwicz Radomickich[9]. Kościół we wsi istniał przed 1403[2]. Po 1610 miejscowość przeszła z rąk Radomickich na własność Tworzyjańskich[2]. W 1685 istniała już szkoła[2]. W XVIII wieku w Radomicku był folusz, używany przez sukienników z Leszna[9]. Pod koniec XVIII wieku jako właściciela zapisano Kordulę z Gorzeńskich, żonę generała Turno, a około 1845 książę Acerenza[2]. Wśród gości rodziny Turnów był Józef Wybicki[9]. Miejscowi amatorzy wystawili tutaj w 1787 roku jego operę Kmiotek[9].
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Radomicko należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej[10]. Radomicko należało do okręgu śmigielskiego tego powiatu i stanowiło siedzibę majątku Radomicko, który należał wówczas do księżnej Joanny Katarzyny Acerenza Pignatelli[10]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Radomicko liczyło 294 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 29 dymów (domostw)[10].
Pod koniec XIX wieku Radomicko liczyło 36 domów i 307 mieszkańców, z przewagą katolików[2]. Właścicielem dominium, obejmującego prócz Radomicka Smolno i Wydorowo był Kalikst Biron, ks. Kuroński[2]. Niemiecką nazwą Radomicka było Radomitz[2]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.
Zabytki i turystyka
edytujW rejestrze zabytków Narodowy Instytut Dziedzictwa figuruje klasycystyczny dwór z I poł. XIX wieku położony w niewielkim (0,36 ha) parku[6][9][11].
We wsi znajduje się ceglany kościół z 1850 w stylu neoromańskim[2][6]. Niektóre elementy wyposażenia pochodzą z XVIII wieku[9]. Przy kościele drewniana figura św. Jana Nepomucena z XVIII lub XIX wieku[6][7], reprezentująca okres baroku[9].
Przez Radomicko przebiegają znakowane szlaki piesze: żółty z Piotrowa i niebieski szlak im. Karola Kurpińskiego[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 113971
- ↑ a b c d e f g h i j k l Radomicko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 420.
- ↑ woj. wielkopolskie >> pow. leszczyński >> gmina Lipno. Wszystkie dane dla miejscowości Radomicko. [w:] Bank Danych Lokalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-11-01].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1083 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1819, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-11-01].
- ↑ a b c d e Jan Maj, Marek Aleksandrzak: Leszno: mapa topograficzna Polski. Wersja turystyczna. Wyd. 2. Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 2011. ISBN 83-7135-149-6.
- ↑ a b Włodzimierz Łęcki: Wielkopolska. Warszawa: Sport i Turystyka, 1996, s. 353. ISBN 83-7079-589-7.
- ↑ Paweł Anders: Pojezierze Leszczyńskie. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1985, s. 57. ISBN 83-7005-010-7. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i Paweł Anders: Pojezierze Leszczyńskie. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1985, s. 97. ISBN 83-7005-010-7. (pol.).
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 211.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków na terenie województwa wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 104. [dostęp 2014-11-01].
Linki zewnętrzne
edytuj- Radomicko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 420.
Zobacz też
edytuj