Ragnar Lodbrok

legendarny władca wikiński

Ragnar Lodbrok (dosł. Ragnar „Włochate Portki”, rzadziej tłumaczone jako: Ragnar „Łamacz Praw”[potrzebny przypis]; stnord.: Ragnarr Loðbrók) (zm. przed 865 w Brytanii) – władca Danii.

Ragnar Lodbrok
Ilustracja
Płaskorzeźba z duńskiego zamku Frederiksborg w Hillerød przedstawiająca Ragnara Lodbroka
ilustracja herbu
legendarny król Danii
Dane biograficzne
Data i miejsce śmierci

przed 865
Brytania

Żona

1. Lagertha
2. Þór Borgarhjǫrtr
3. Aslaug

Dzieci

m.in.:
Ivar Bez Kości,
Björn Żelaznoboki,
Halfdan Ragnarsson,
Sigurd Wężowe Oko
Ubbe Ragnarsson
Hvitserk

Miał być potomkiem w prostej linii króla Godfreda.

Podboje edytuj

Ragnar Lodbrok miał wielokrotnie napadać na Francję i Brytanię. W roku 845 Ragnar na czele wikińskiej floty dopłynął rzekomo Sekwaną do Paryża i złupił miasto[1].

 
Śmierć Ragnara Lodbroka

Według legendy zginął w Brytanii przed 865 rokiem, wrzucony do dołu pełnego jadowitych węży na rozkaz króla Elli z Nortumbrii[2]; przed śmiercią miał zakrzyknąć: „Gdyby warchlaczki wiedziały, jak umiera stary dzik!”. Słowa te dotarły do jego synów i w roku 865 Ivar Ragnarsson z braćmi Halfdanem Ragnarssonem i Ubbe Ragnarssonem poprowadził Wielką Armię Pogan do inwazji. Legenda głosi, że pomścili oni śmierć ojca w okrutny sposób, wyłuskując pokonanemu anglosaskiemu władcy wszystkie żebra[3]. Ragnar i jego synowie swą siedzibę mieli prawdopodobnie na Zelandii, zaś ich królestwo sięgało od Skanii przez Bohuslän po Viken. Prawdopodobnie to Ragnar z synami zapoczątkowali zorganizowaną ekspansję na zachód, mobilizując zarówno siły duńskie jak i norweskie[4].

Potomstwo edytuj

Według kroniki Saxona Gramatyka, Ragnar był trzykrotnie żonaty – z tarczowniczką Lagerthą, wysoko urodzoną Thorą Borgarhjort oraz Aslaug. Jednak ani Ragnars saga loðbrókar, ani Ragnarssona þáttr nie wspominają o Laghercie. W obu tych opowieściach (wcześniejszych niż kronika Saxona) pierwszą żoną Ragnara jest Thora, której rękę szesnastoletni wówczas bohater zdobywa zabijając smoka. Po jej śmierci spowodowanej chorobą zrozpaczony Ragnar szukać miał zapomnienia na wikińskich wyprawach, aż wreszcie poznał Aslaug. W ten sam sposób historię rodzinnego życia Ragnara przedstawia elegijna pieśń Lament Kraki. W związku z tym wielu badaczy uznaje Laghertę za postać fikcyjną, doszukując się w niej bądź to bogini Thorgerdy[5], bądź to nawiązania do legend o walkiriach[6]

Był legendarnym ojcem wielu słynnych wojowników, między innymi[7] :

Ragnar Lodbrok w kulturze edytuj

Ragnar Lodbrok był wspominany w sagach i zachodnioeuropejskich rocznikach. Jest jednym z najpopularniejszych wikingów. Przywołany został również w powieści Edwina Atherstone’a Sea Kings in England[8]. Jego postać stała się głównym bohaterem serialu Wikingowie – wcielił się w niego Travis Fimmel[9]. Ragnar Lodbrok jest bohaterem powieści polskich autorów Kornelii i Stanisława Dobkiewiczów Kruk Odyna. Opowieść o Ragnarze Lodbroku przesławnym wikingu IX stulecia, Warszawa 1979.

Przypisy edytuj

  1. Guriewicz 1969 ↓, s. 102.
  2. Britannica 2015 ↓.
  3. Mike Dash: The Vengeance of Ivarr the Boneless. Smithsonian.com. [dostęp 2016-10-20]. (ang.).
  4. Bergsveinn Birgisson, Czarny wiking, 2016, s. 455-456.
  5. N. K. Chadwick, "Þorgerðr Hölgabrúðr and the trolla þing: a note on sources"
  6. J. Jesch, "Women in the Viking Age"
  7. Saxo Gramatyk ↓.
  8. Edwin Atherstone, The Sea kings in England. An Historcal Romance of the Time of Alfred, t. I, Edinburgh: Robert Cadell, 1830 [dostęp 2016-10-20] (ang.).
  9. Filmweb.pl 2015 ↓.

Bibliografia edytuj